Τέσσερα είναι αρκετά

Το κείμενο που συμπεριλαμβάνω για τις ανάγκες του παρόντος, είναι ένα σχόλιο του Αμερικανού οικονομικού αναλυτή και παραγωγού ντοκιμαντέρ Max Keiser, ο οποίος εμφανίστηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του δορυφορικού τηλεοπτικού σταθμού Russia Today προ έτους. Το σχόλιο παρατίθεται, όπως μεταφράστηκε, όχι από εμένα, ο οποίος και το δανείστηκα «ως έχει», έχοντας συνεισφέρει μόνον στις υπογραμμίσεις, και είναι το ακόλουθο:

«Το απίστευτα δυσανάλογο χρέος της Ελλάδας έχει, στην πραγματικότητα, συσσωρευθεί σε διάφορες τράπεζες ανά τον κόσμο και φορτώθηκε στον ισολογισμό της Ελλάδας. Το χρέος της Ελλάδας δεν προέρχεται από την Ελλάδα, προέρχεται από αυτές τις άλλες χώρες, που έχουν χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως χωματερή τοξικού χρέους. Και τώρα η ελληνική κυβέρνηση απαιτεί να αποπληρώσει αυτό το τοξικό χρέος ο ελληνικός λαός. Αλλά εξυπακούεται ότι οι Έλληνες δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν αυτό το χρέος. Επομένως, σύντομα θα γίνουμε όλοι μάρτυρες ενός οικονομικού ολοκαυτώματος.

Το όλο εγχείρημα του ευρώ ήταν ιδέα της Γερμανίας. Ήταν ένα εγχείρημα ύπουλο, που αποσκοπούσε στο να γίνει δυνατή η επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Τώρα που η Γερμανία επανενώθηκε, τριγυρνάει στην Ευρώπη σαν το πεινασμένο θηρίο και λεηλατεί τη δημόσια περιουσία χωρών όπως η Ελλάδα. Οι Έλληνες είναι σήμερα αυτό που ήταν κάποτε οι Εβραίοι της Ευρώπης.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός οικονομικού ολοκαυτώματος που οργάνωσε η Γερμανία. Τα τελευταία δέκα χρόνια, από το ξεκίνημα αυτής της νομισματικής ένωσης, όλοι οι προαναφερθέντες ταΐζουν τους Έλληνες τοξικό χρέος με το ζόρι.

Όλοι γνωρίζουμε τον ρόλο της Goldman Sachs σε αυτή την υπόθεση, και πώς η τράπεζα αυτή, με το τεράστιο τοξικό χρέος που είχε, φρόντισε ώστε η Ελλάδα να συμπεριληφθεί στη ζώνη του ευρώ. Ήταν όλα προσχεδιασμένα. Η Γερμανία γνώριζε πολύ καλά ότι μια μέρα το οικοδόμημα του ευρώ θα κατέρρεε και όλο αυτό το διάστημα ανυπομονούσε να γίνει η έκρηξη για να τρέξει και να μαζέψει τα πολύτιμα λάφυρα. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή έχει εισβάλει στην Ελλάδα και είναι έτοιμη να εισβάλει και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία.

Έχουμε να κάνουμε με ένα 4ο Ράιχ. Η Γερμανία έχει όλα τα χαρτιά της τράπουλας στα χέρια της και παίζει την παρτίδα πανέξυπνα. Με το νέο Μνημόνιο που προτάθηκε στην Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ανάπτυξη με αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται.

Μέσω αυτού του νέου γύρου μέτρων λιτότητας, η Ελλάδα οδηγείται δέσμια σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία τραίνου προς την «τελική λύση«. Το ΔΝΤ θα έχει από πριν αγοράσει όλες τις σιδηροδρομικές γραμμές και τα βαγόνια που θα οδηγήσουν τους Έλληνες προς αυτή την τελική λύση». Εάν η συμφωνία επιτευχθεί, οι ιδιώτες κάτοχοι του ελληνικού χρέους αναμένεται να έχουν περίπου 70% μείωση στην αξία των επενδύσεών τους.

Ωστόσο, αυτοί οι ιδιώτες επενδυτές, στων οποίων το χρέος πρόκειται να «κουρευτεί», έχουν ήδη ασφαλίσει πλήρως αυτό το χρέος στην αγορά των CDS και, ακόμα και αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα, αυτοί θα έχουν εξασφαλισμένο το κέρδος τους.

Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο γι' αυτούς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε αυτή τη μέγγενη. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλο το τοξικό χρέος που έχει συσσωρευθεί στους ισολογισμούς των τραπεζών στη Γερμανία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, έχει φορτωθεί στον ισολογισμό της Ελλάδας.

Και τώρα η ελληνική κυβέρνηση έχει την απαίτηση να πληρώσει ο ελληνικός λαός για όλο αυτό το τοξικό χρέος. Το χρέος της Ελλάδας δεν δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, αλλά σε αυτές τις άλλες χώρες. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε σαν χωματερή του παγκόσμιου τοξικού χρέους.

Την ελληνική κυβέρνηση την έχουν διορίσει οι τραπεζίτες. Και η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση εκπαιδεύτηκε στη Σχολή του Σικάγου, εκεί ακριβώς που εκπαιδεύτηκε και η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.

Πάει καιρός που οι Έλληνες στερούνται κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης. Αυτό που οφείλουν να κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να επαναστατήσουν και να αντικαταστήσουν αυτή την κυβέρνηση, ώστε να αποκτήσουν αυτοδιάθεση και να επανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία.

Οι κυνηγετικοί νόμοι καταργήθηκαν και έχουν όλοι αρπάξει μια καραμπίνα και λεηλατούν. Η Γερμανία το ξέρει αυτό καλά και το απολαμβάνει. Στα χέρια της θα καταλήξει σε λίγο όλη η δημόσια περιουσία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας».

Δε μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι οικονομολόγος ή ότι κατέχω την εξειδικευμένη εκείνη γνώση, η οποία θα μου προσδώσει το απαραίτητο βάρος, ώστε να συνταχθώ με επιχειρήματα ή να αντιταχθώ στο σκεπτικό του συνεντευξιασθέντος. Θα πω μόνο ότι με «βολεύει», υπό μίαν έννοια, η θέση που ανέπτυξε. Ίσως κάπως αξιωματικά και γεννώντας πολλές απορίες (κατ’ ελάχιστον) και αντιδράσεις (κατά το μείζον) ή ακόμη και απαξίωση από πλευράς των οικονομολόγων τύπου «μαζί τα φάγαμε, εσύ θα πληρώσεις».

Έχω όμως μια απορία: Πολλές, πράγματι, συζητήσεις έχουν γίνει, πολλές θέσεις έχουν τύχει ανάπτυξης και προβολής, μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που έχουν περάσει.

Ζούσαμε στο 2009 μ.Χ. και ο χρόνος έχει και πάλι μηδενίσει, ζούμε πλέον στο 4 ε.κ. (εντός κρίσης).

Δεν υπάρχει Εκκλησία και ενεργό θρησκευτικό συναίσθημα, να βρουν οι πτωχοί τω πνεύματι μακαριότητα, αφού οι βροτοί ηγετίσκοι της τρέμουν μην και ανοίξει καμιά συζήτηση περί απόδοσης της εκκλησιαστικής περιουσίας, προκειμένου για την Εθνική Παλιγγενεσία.

Δεν υπάρχει εθνική συνείδηση και συλλογική στάση - αντίδραση, αφού οι λογής λογής Ρεπούσηδες και Πάγκαλοι και Χρυσαυγίτες και μπουμπούκοι μας έχουν αηδιάσει μάλλον, παρά ενώσει σε μια κοινή εθνική προσπάθεια.

Είναι, πράγματι, πολύ παράξενο συναίσθημα αυτό:

Ήσουν ΠΑ.ΣΟ.Κ., ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι και Έλληνας, αφού όλοι θα σε κράξουν, επειδή έκλεψαν οι ηγέτες σου.

Είσαι ΝεοΔημοκράτης, ντρέπεσαι να πεις ότι αγαπάς την Πατρίδα σου, αφού ο αρχηγός σου, οι φίλοι του στο Υπουργικό Συμβούλιο και οι συνδιαχειριστές της εξουσίας στην παρούσα φάση, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, την Πατρίδα δηλαδή, με τα πιο ποταπά ανθελληνικά μέσα και μέτρα.

Είσαι ΔΗΜΑΡίτης και …. Καλά, αυτό είναι αδύνατον, δεν είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος και να είσαι και ΔΗΜΑΡίτης, οπότε δε χρειάζεται να συζητάμε το άτοπο ή το φαντασιακό.

Είσαι ΣΥΡΙΖΑίος και το σκέπτεσαι να πεις: «πρώτα η Ελλάδα, πρώτα οι Έλληνες, επειδή μια παραδοξότητα σου επιβάλλει τη σκέψη της τάδε ή της δείνα συνιστώσας των 7 ατόμων, οι οποίοι γκαρίζουν το διεθνισμό τους, όταν όλες οι διεθνείς πλάτες είναι γυρισμένες.  

Είσαι απολιτίκ και φοβάσαι να πεις ότι πρωτίστως είσαι Έλληνας, επειδή θα ταυτιστείς με το φασιστικό υπαρκτό δεδομένο.

Είσαι ανένταχτος και έχεις παραδοθεί στο μηδέν, δε σε ενδιαφέρει τίποτε, θα πεθάνεις μόνος.

Την ίδια στιγμή οι Γερμανοί είναι  ό λ ο ι   Γερμανοί. Ήσαν διεσπασμένοι και άντεξαν 50 χρόνια, για να ολοκληρώσουν την εκδίκησή τους. Έχασαν τρεις πολέμους, τους οποίους προκάλεσαν οι ίδιοι και επιμένουν συνολικά να προκαλέσουν και τον τέταρτο, επειδή θέλουν, επιθυμούν σφόδρα, να νικήσουν.

Αμύνεσαι με μέρη έναντι του όλου. Είναι δυνατόν να νικήσεις;

Το πιο κρίσιμο ζητούμενο της θέσης του Keiser είναι, κατά τη γνώμη μου, τούτο – και δεν έχει να κάνει με οικονομική πολιτική:

Η γερμανόφιλη ελληνική πολιτική ηγεσία, διεφθαρμένη και δοσιλογική, απαιτεί από τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, να πληρώσει τους Γερμανούς με την ελληνική δημόσια περιουσία.

Πόσοι είναι, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι; Πέντε, δέκα χιλιάδες; Παραπάνω δεν είναι.

Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, διεσπασμένοι, τρομαγμένοι, πένητες, ντροπιασμένοι από την υπαρκτή, φανερή όσο και κρυμμένη, φτώχεια τους, εμμένουν να παραμένουν υπό καθεστώς ομηρίας, επειδή ντρέπονται να απλώσουν ο ένας το χέρι στον άλλο, επειδή μερικοί είναι γαύροι, μερικοί βάζελοι, μερικοί σκουλήκια, μερικοί χανούμισσες, επειδή μερικοί ψήφισαν κάποτε ΠΑΣΟΚ, επειδή κάποιοι ψηφίζουν ακόμη Νέα Δημοκρατία, επειδή κάποιοι πόνταραν στο λάθος χαρτί του κρυφοναζιζμού.

Υπάρχει στ’ αλήθεια λόγος να γίνεται έτσι;

Δεν υπάρχει καμία προοπτική να ξεχάσουμε τι κάναμε  - εμείς, ο απλός λαός – έως και το Έτος 0, και να ξεφορτωθούμε τις πέντε – δέκα χιλιάδες των αλιτηρίων, οι οποίοι παραμένουν και εμμένουν να παραμένουν στο σβέρκο μας, ώστε σήμερα, εν έτει 4 ε.κ., να τελειώσει αυτό το παραμύθι;

«Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», έλεγε το ρητό.

Τζάμπα κάηκε το ρητό, λέω εγώ, τενεκέδες το μαγάρισαν, όπως τζάμπα κάηκε και εκείνο το άλλο, το «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Μήπως να το ξανακοιτάζαμε το πράγμα;

Μήπως η εθνική μας ταυτότητα μας οδηγήσει και στην εσωτερική εθνική συμφιλίωση, ώστε να σταθούμε απέναντι στους Γερμανούς;

Έχουμε ξοδέψει πολλή φαιά ουσία πάνω στο μεταναστευτικό ζήτημα, το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, το ζήτημα της Ελντοράντο, το ζήτημα του ξεπουλήματος των «φιλέτων» (πόσο σιχαίνομαι αυτή τη λέξη, δε λέγεται!!)

Ένα χωνευτήρι ήταν πάντοτε η Ελλάδα, ποιος ανιστόρητος το ξεχνάει αυτό; Λαοί περνάνε, βλέπουν, αφομοιώνονται και κάθονται ή δεν αφομοιώνονται και φεύγουν ή εξαφανίζονται. Είναι φυσική διεργασία του τόπου αυτή.

Θεωρείτε πραγματικά ότι, αν ήμαστε ενωμένοι προ τετραετίας, αν σήμερα ενωθούμε, τέσσερα χρόνια μετά, και με τόση συσσωρευμένη εμπειρία, θα αποτύχουμε;

Πέντε - δέκα χιλιάδες είναι όλοι τους. Είμαστε δέκα εκατομμύρια.

Μαζί μπορούμε πολλά. Εγώ λέω  τα πάντα.