245 ημέρες *

19+29+31+30+31+30+31+31+13 = 245, σωστά;

Οι 19 του Γενάρη, οι 13 του Σεπτέμβρη και οι άλλοι ολόκληροι, σωστά πρέπει να 'ναι, ειδάλλως θα πρέπει να αλλάξω και τίτλο.

Αλλά δεν έγινα μαθηματικός και να 'ναι καλά και το κομπιουτεράκι δηλαδή.

Έγινα δικηγόρος.

Αρωγός της Δικαιοσύνης, άμισθος συλλειτουργός και όλα τα συμπαρομαρτούμενα, τέλος πάντων.

Και το 2016, στις 12 του Γενάρη συγ-ξεκίνησα (όπως το σύγκαμα, αλλά με ξι) αποχή διαρκείας, με θεσμικά και άλλα αιτήματα.

Ξεχάστηκα να σταματήσω, θα σκεφτείτε. 

245 μέρες είναι πολλές, είτε είσαι ζευγάς, είτε είσαι βασιλιάς, είτε τσαγκάρης, είτε δημόσιος υπάλληλος, του στενού ή του φαρδουλού δημόσιου τομέα (για τις διατομές δεν έχω, ούτε εκφέρω άποψη.

Μπα, καθόλου δεν ξεχάστηκα.

Υπάκουσα.

Στις επιταγές του Σώματος, οσονούπω.

Στις νουθεσίες της Οργανωτικής Επιτροπής του Ανένδοτου (ή ανέκδοτου, θα σας γελάσω) Αγώνα.

Στις Αποφάσεις της Ολομελείας.

Σε όλα.

Και την πρώτη του Ιουλίου (ε, δε γράφω "Ιούλη" που να σκάσει κάθε δημοτικιστής, να σκάσει και να πλαντάξει) εξεδόθη η ΟλΣτΕ1466/2016.

Αυτό είναι απόφαση δικαστική από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το μεγαλύτερο Δικαστήριο που έχουμε στη Χώρα. Το λένε και Ακυρωτικό, το λένε και Συνταγματικό. Είναι αυτό που νομιμοποίησε το PSI, νομίζω, είναι αυτό που επέτρεψε και την Κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι αυτό που έχει κάνει πολλά πράγματα, τέλος πάντων. Το "Ολ" σημαίνει Ολομέλεια. Σαν να λέμε όλοι οι Δικαστές του Δικαστηρίου αυτού συνεδρίασαν, για να βγει αυτή η Απόφαση, η 1466.

Να κάτι που λέει αυτή η Απόφαση:

"Η απόφαση δικηγορικού συλλόγου για την αποχή των μελών του από τα καθήκοντά τους είναι πράξη νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Η απόφαση αυτή συνάπτεται προς την άσκηση της δικαιοδοτικής λειτουργίας και το δικαίωμα δικαστικής προστασίας· έχει δε υποχρεωτικό χαρακτήρα για τους δικηγόρους που αφορά, ενώ η μη τήρησή της από αυτούς θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσει στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος τους. Συνεπώς, η ως άνω απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και παραδεκτώς προσβάλλεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η νομιμότητα της απόφασης περί αποχής των δικηγόρων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τον χρόνο διάρκειας της αποχής. Οι αποφάσεις των δικηγορικών συλλόγων που κηρύσσουν αποχή των μελών τους από την άσκηση των καθηκόντων τους, ερειδόμενες κυρίως στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 89 παρ. 1, 90 περ. γ΄ και δ΄ του Κώδικα Δικηγόρων, συνιστούν νόμιμο μέσο δράσης των συλλόγων και δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα ή σε άλλες υπερνομοθετικές διατάξεις. Υπόκεινται όμως σε περιορισμούς που επιβάλλονται από τη φύση της δικαιοδοτικής λειτουργίας ως μιας από τις τρεις κρατικές λειτουργίες (άρθρο 26 του Συντάγματος), η οποία δεν νοείται να παραλύει σε ένα Κράτος Δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των δικηγόρων, οι οποίοι συμβάλλουν στην απονομή της Δικαιοσύνης ως συλλειτουργοί της. Ο χρόνος διάρκειας της αποχής ελέγχεται ακυρωτικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο, ασκώντας έλεγχο ορίων, σταθμίζει αφενός τους λόγους που οδήγησαν στην κήρυξη της αποχής, αφετέρου την έκταση (με κριτήριο το εύρος και τη σημασία των κατηγοριών υποθέσεων τις οποίες αφορά η αποχή) και το είδος των πράξεων που επιτρέπεται να διενεργούνται από τους δικηγόρους κατά τη διάρκεια της αποχής, καθώς και τα δικαιώματα και συμφέροντα των θιγομένων (συμπεριλαμβανομένων του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου) από την απόφαση περί αποχής".

Να το κάνω λιανά για σας που δεν πήγατε Νομική:

"Μην το τραβάς το σκοινί, παιδί μου"

"Άντε μου στο διάολο, παιδί μου"

"Μάζεψες το λεφτόδεντρο, παιδί μου;

Πώς ζεις, πώς επιβιώνεις;"

Διότι, θα σας φανεί ίσως ακόμη και παράξενο, δικηγόρος ήταν αυτός που αναζήτησε το δίκιο "του" ενώπιον της Ολομελείας των Ανωτάτων Διοικητικών Δικαστικών Λειτουργών της Χώρας.

Και δικηγόρος το βρήκε, όταν εγώ υπάκουα στις Αποφάσεις του Συλλόγου μου και της Ολομελείας των Συλλόγων και όποιου έβρισκα μπροστά μου, γενικώς.

Α! Πρωτίστως υπάκουος, έτσι πρέπει να είναι οι άμισθοι αρωγοί της Δικαιοσύνης ενώπιον των Οργάνων.

Κοίτα όμως που άλλα είπε το Συμβούλιο της Επικρατείας!

Τώρα, ποιος είχε δίκιο, θα σας γελάσω, κανά δικηγόρο να ρωτήσουμε.

Και νομίζω ότι θα πάρουμε δυο απαντήσεις, χοντρά μετρώντας το το πράμα, άσπρο - μαύρο, χωρίς ενδιάμεσους λεπτούς χρωματισμούς, ανταυγάσεις και σκιάσεις, φωτεινούς τόνους και μείξεις:

Αν ρωτήσεις παραλή (και δεξιούλη, ελαφρώς ονυχοπατώντα), του κλάδου θα σου πει ότι κακώς το ΣτΕ εξέδωσε την Απόφασή του αυτή, διότι έτσι θα την πατήσουν οι μικροί του κλάδου των δικηγόρων. Είναι οι ίδιοι που έχουν στο γραφείο τους δέκα στρατιές από δαύτους τους "μικρούς" και τους πληρώνουν 500 ευρώ το μήνα. Συνάμα, έτσι θα πουν και οι μικροί του πεντακοσάρικου, επειδή, αν κάνουν και κουνήσουν, τους έφαγε η μαρμάγκα. Μαύρο.

Αν ρωτήσεις μαχόμενο του κλάδου, ούτε φτωχό, ούτε πλούσιο, είτε φτωχό είτε πλούσιο, και φτωχό και πλούσιο, που ζει όμως από τη δουλειά του, θα σου πει ότι καλώς εξέδωσε το ΣτΕ την Απόφασή του αυτή, διότι το λεφτόδεντρο κάποιος ξέχασε να το ποτίσει και μαράθηκε και 245 μέρες είναι πολλές για τον τσαγκάρη, το ζευγά το βασιλιά, μην τα ξαναλέμε. Άσπρο.

Έτσι που λέτε..........

Α! Μην ξεχάσω και το άλλο:

Το 2011 ένας τύπος που (μάλλον καθόλου) τυχαία χαρακτηρίστηκε από τον Ιταλικό Τύπο "Συγγραφέας της Δεκαετίας", εξέδωσε το βιβλίο του: "I pesci non chiudono gli occhi". 

Ο τύπος λέγεται Erri de Luca (καμία σχέση με τη φίλτατη κυρία Λουκά, τσεκαρισμένο) και το βιβλίο μεταφράστηκε φέτος και στα Ελληνικά. Ευτυχώς, διότι Ιταλικά δεν κατέχω.

Το βιβλίο να το διαβάσετε, είναι εξαιρετικό, το πάω σιγά σιγά, διότι, και χρόνο είχα μέχρι σήμερα, και είναι απολαυστικό, πραγματικά.

Αποτελείται από - μόλις - 170 σελίδες.

Άντε πάλι με τα μαθηματικά:

1η Ιουλιου - 31η Ιουλίου = 31 μέρες.

1η Αυγούστου - 31η Αυγούστου - 31 μέρες.

1η Σεπτεμβρίου - 13 Σεπτεμβρίου = 13 μέρες

31+31+13= 75 μέρες.

245 μέρες αποχής, μείον τις 75 ημέρες από τότε που εξεδόθη η ΟλΣτε1466/2016 μας κάνουν 170 ημέρες νόμιμης και υπάκουης αποχής, ταις βουλαίς και ταις νουθεσίαις των Οργάνων και του Συντονιστικού και της Επιτροπής Αγώνα και όποιου άλλου είναι να υπακούσουμε, παιδιά, μην κάνουμε τους μίζερους στην υπακοή. 
Άμα σκύβεις, σκύψε καλά.

Αλλά αυτές τις τελευταίες 75 ημέρες αποχής, παρά τη Δικαστική Επιταγή, μολονότι υπάκουσα στα Όργανα και την Επιτροπή και την Ολομέλεια, νιώθω ότι, ή κάτι δεν έκανα καλά, ή κάποιος δεν μου το 'δωσε να το καταλάβω καλά.

Αχ! Ξέχασα να πω ότι εγώ ουδέποτε ψήφισα υπέρ της αποχής!

Μάλιστα, ούτε καν έκανα τον κόπο να ασκήσω το αναφαίρετο υπό του Συντάγματος θεμελιωμένο μου δικαίωμα να συν - απο - φ α σ ί σ ω  μαζί με δεξιούληδες ακροπατητές και τα τσιράκια τους, τα υπό του πεντακοσάρικου ορμώμενα και συναγελάζοντα παρά τοις βοσκοίς και τοις κυσίν αυτών.

Παράλειψίς μου, σχωρνάτε με.

Και για να μην ξεχάσω τον τίτλο του βιβλίου του de Luca στα ελληνικά, λέγεται:

Τα ψάρια δεν κλεινουν τα μάτια.

Και προσπαθώ να καταλάβω, γιατί εγώ έκανα επί 170 ημέρες νόμιμη αποχή (όσες και οι σελίδες του βιβλίου που είναι μικρό και τελειώνει γρήγορα, εάν δεν το διαβάσετε κι εσείς αργά, όπως έκανα εγώ, επειδή είχα χρόνο ελεύθερο, ως απέχων εκ των καθηκόντων μου, και γιατί, όταν εγώ δεν έκανα νόμιμη αποχή, αφού έτσι αποφάσισε η ΟλΣτΕ, δε μου τράβηξαν το αυτάκι να μου πουν: 

"Κατεργαράκο, μου διάβαζες βιβλιαράκια με το πάσο σου; Άμε τώρα να λειτουργέψεις!"

Ξέρετε, ε; Οι Δικαστές είναι σοβαροί.

Αμίλητοι.

Και τα βλέπουν όλα.

Σαν τα ψάρια, που δεν κλείνουν τα μάτια.

Αλλά, από τον Ιούλιο μέχρι και σήμερα, δεν καταλαβαίνω, ήταν κλειστά;

Γιατί δεν τράβηξαν το αυτάκι κανενός;

Δε θα το είδανε, λέω εγώ.

Άντε πάλι με τα μαθηματικά:

19+29+31+30+31+30+31+31+13...............

Αυτά τα τελευταία τρία κόλπα του ένα και του τρία, ίσα ή ανάποδα, 31 31 13, ούτε για το λότο δεν κάνουν.

Ίσως τα παίξω στο λαχείο. Κληρώνει σήμερα.

* του Θάνου Αθανασιάδη

Διαβάστε Περισσότερα »

Επί τάπητος *

Ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος είναι πολιτικός και συνταγματολόγος.

Οι κύριοι Κατρούγκαλος, Χρυσόγονος και Νικολόπουλος είναι πολιτικοί και συνταγματολόγοι.

Όλοι έχουν διατυπώσει την ίδια θέση, όσον αφορά στο αν μπορεί ή δε μπορεί να τεθεί ένα κόμμα εκτός νόμου, με βάση το ισχύον Σύνταγμα.

Η απάντηση είναι – θεωρητικά – απλή:

Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

Ο κύριος Βενιζέλος το γνωρίζει καλά αυτό.

Ανήκει στους βασικούς συντελεστές των δύο τελευταίων συνταγματικών αναθεωρήσεων.

Αυτός επιμένει, με γραπτά και διαλέξεις, σε αυτήν τη θέση.

Μέχρι την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής.

Τότε συνειδητοποιεί τη γκάφα του, όχι τη μόνη.

Κι ενώ γνωρίζει το Σύνταγμα και τους Νόμους, συμπεριφέρεται σαν τυπικός οπορτουνιστής, επειδή δεν τον συμφέρει ούτε το Σύνταγμα που «έφτιαξε».

Επειδή θέλει να στηλιτεύσει δήθεν τον κύριο Νικολόπουλο και τη δήθεν φιλοχρυσαυγίτικη στάση του.

Προστατεύοντας τους κυρίους Χρυσόγονο και Κατρούγκαλο, ελπίζοντας ότι κάποιος θα «τσιμπήσει». Φαιδρόν.

Το Σύνταγμα είναι ουδέτερο, κύριε συγκυβερνήτα του ολέθρου της χώρας.

Αν ήσαστε φοιτητής του κυρίου Νικολόπουλου, το πενταράκι δεν το πιάνατε.

Οι άλλοι δυο θα σας πέρναγαν, λέτε;

Το να τον αποκαλέσετε συνταγματολόγο της ΧΑ ακούγεται γελοίο – και ήταν, αφ’ ης στιγμής το Σύνταγμα προστατεύει όλους τους πολίτες, ενώ ο κύριος Βενιζέλος αποπειράται να το καταρρίψει καθημερινά, στα εργασιακά, στα κοινωνικά, στα ατομικά δικαιώματα, και πλέον στο επίπεδο της δικής του πολιτικής ανεπάρκειας.

Για την καρέκλα του Αντιπροέδρου του ενός εκατομμυρίου για γραφείο.

Για όσο την έχετε την καρέκλα αυτή.

Πριν έρθει η ώρα, που η ίδια η καρέκλα σας ανατρέψει.

Σε πολύ λίγο, δηλαδή.

Είναι ο κύριος Βενιζέλος αυτός που συναπουσίασε μετά του κυρίου Πρωθυπουργού από τη Χώρα την ημέρα της σύλληψης των μελών της Χρυσής Αυγής  [Ένα απόγευμα στη Νέα Υόρκη]

Ναι, ο κύριος Βενιζέλος παρά το Σύνταγμα πράττει, εν γένει.

Πίσω από το Σύνταγμα κρύβεται, ώστε να μη λογοδοτήσει για τις πράξεις και τα έργα του.

Το Σύνταγμα που αλλοιώσε δις, απομειώνοντας το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον βοηθάει τώρα να μην έχει την τύχη άλλων, ομοίων του.

Το Σύνταγμα σήμερα βοηθάει τον κύριο Βενιζέλο και τη Χρυσή Αυγή να παραμένει, κατά νόμον, αλώβητοι.

Αλλά ο κύριος Βενιζέλος επιθυμεί να μείνει μόνος αλώβητος. Όχι οι άλλοι.

Αλλά ο Άρειος Πάγος απείχε από το να εκδώσει πολιτική απόφαση. 

Δικαστές είναι οι άνθρωποι, το νόμο εφαρμόζουν, όχι την εκλογική προσδοκία του κυρίου Βενιζέλου. 

Να τους πούμε χρυσαυγίτες κι αυτούς;

Πείτε μας, αλήθεια, κύριε Αντιπρόεδρε.

Επειδή είναι άλλο πράγμα να ζητάς να σε απαλλάξουν από τους πολιτικούς σου αντιπάλους και άλλο να τηρείς όσα μέχρις πρότινος δίδασκες.

Αυτό το «πρότινος» όμως φαντάζει τόσο μακρινό πλέον.

* των Θάνου Αθανασιάδη & Κωνσταντίνου Νάκκα

Διαβάστε Περισσότερα »

Δικαστές *

«Τον ασκό του Αιόλου ανοίγει για τον κρατικό προϋπολογισμό η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ακυρώνει τις μισθολογικές περικοπές στους ένστολους.»

Αυτό είναι το πνεύμα και η κεντρική επιχειρηματολογία δεκάδων δημοσιευμάτων αναφορικά με την απόφαση σταθμό –που δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί- της Ολομέλειας του ΣτΕ που ακυρώνει ως αντισυνταγματικές τις περικοπές που επιβλήθηκαν στους υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας και το Πυροσβεστικό Σώμα με το σκεπτικό ότι αποτελούν ειδική κατηγορία στον δημόσιο τομέα.

Η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε έπειτα από προσφυγή 1) της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Αττικής, καθώς και άλλων εννέα περιφερειών (Θεσσαλονίκης, Πελοποννήσου, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Κρήτης, Ηπείρου, Έβρου και Στερεάς Ελλάδος), 2) της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, 3) της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Λιμενικού Σώματος, 4) της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, 5) της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού, 6) της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας και 7) του Συντονιστικού Συμβουλίου των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, καθώς επίσης και 590 στρατιωτικών και λιμενικών υπαλλήλων.

Να θυμίσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, στα πλαίσια της εφαρμογής των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει έναντι των δανειστών, είχε νομοθετήσει στα τέλη του 2012 αναδρομικές (από την 1^η Αυγούστου του ίδιου έτους) μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια.

Στα άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο αλλά και ηλεκτρονικό τύπο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει τόσο η επιλογή των λέξεων όσο και η αξιολογική κρίση που επί το πλείστον υποκρύπτεται σε αυτές.

Εκφράσεις όπως «ασκός του Αιόλου», «πυρετός», «προβληματίζει η απόφαση», «το μεγάλο κόλπο των δικαστών», δημιουργούν αρνητικό κλίμα αναφορικά με το περιεχόμενο της απόφασης αφού ο κρατικός προϋπολογισμός, που θα επιβαρυνθεί εξαιτίας της με ποσό ύψους 500 εκ. ευρώ, πρέπει να καλύψει τη «νέα τρύπα» με ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα.

Το «κρυφό μήνυμα» που προς όλους μας εκπέμπεται μέσω των άρθρων αυτών, υποδεικνύει δύο κατηγορίες πολιτών: αυτούς που εδώ και πολλούς μήνες υφίστανται τις μνημονιακές μειώσεις στον μισθό τους και εκείνους που έχουν την «τύχη» να τις υφίστανται για μικρό χρονικό διάστημα αφού καταφέρνουν στην συνέχεια να τις ανατρέπουν δικαστικά και να εισπράττουν αναδρομικά τα ποσά που παρανόμως παρακρατήθηκαν.

Στο ίδιο «κρυφό μήνυμα» περιέχεται επίσης ότι τα ποσά αυτά θα τα επιβαρυνθούν για μια ακόμη φορά οι «συνήθεις ύποπτοι», ενεργοποιώντας το φαινόμενο του κοινωνικού αυτοματισμού κατά την προσφιλή τακτική της Κυβέρνησης.

Ενδιαφέρουσα είναι επιπροσθέτως η αναφορά στην δυσαρέσκεια της τρόικα για την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου καθώς και στην ανησυχία της για τυχόν εκτροχιασμό του «ελληνικού προγράμματος διάσωσης» που με τόση ευλάβεια, θρησκευτική αφοσίωση και γερμανικό φανατισμό υπηρετεί.

Αυτό όμως που κατά την άποψή μας έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι η παντελής απουσία έστω και μίας απλής αναφοράς στην ασκούμενη από την συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – με την ευγενική υποστήριξη εκ του παρασκηνίου της ΔΗΜΑΡ- πολιτική. Η επιλογή της ασκούμενη πολιτικής είναι που οδήγησε σε υιοθέτηση δημοσιονομικών μέτρων, όπως οι μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια, και σε έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και Υπουργικών Αποφάσεων παραβιάζοντας κατάφορα το Σύνταγμα της Ελλάδας.

Τα σχετικά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για «προϋπολογισμό», για «Υπουργείο Οικονομικών» και για «Κυβέρνηση», θυμίζοντάς μας την πασίγνωστη ερώτηση του αείμνηστου Κώστα Χατζηχρήστου στην ελληνική ταινία «Ο Μπακαλόγατος», που ως Ζήκος  ρώτησε το αφεντικό του: «ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑς;». Ακολουθώντας το παράδειγμά του αναρωτιόμαστε: «Ποιος είναι αυτός ο Προϋπολογισμός;», «Ποιος είναι αυτός ο ΥπΟικ;», «Ποιος είναι αυτός ο Κυβέρνησης;».

Τι εξυπηρετεί η απρόσωπη αναφορά σε θεσμούς που υπηρετούνται από πρόσωπα με ονοματεπώνυμο;

Όπως όλοι μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε, δεν είναι οι λέξεις που δημιουργούν, αποφασίζουν και ασκούν πολιτικές αλλά οι άνθρωποι. Δηλαδή, δεν είναι ο προϋπολογισμός που ευθύνεται για τα προβλήματά του ή τις «τρύπες» που εμφανίζει αλλά οι εκπρόσωποι της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και τη ΕΕ (τρόικα) που τον συνέταξαν και η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία που κατ΄ εντολή των δανειστών τον ψήφισε.

Δεν είναι το ΥπΟικ που ευθύνεται για την εκτέλεσή του. Είναι οι κκ Στουρνάρας και Σταϊκούρας που κατ΄ εντολήν των Πρωθυπουργών της Χώρας κκ Σαμαρά και Βενιζέλου και με την ένθερμη υποστήριξη του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας κου Προβόπουλου, εφαρμόζουν την συγκεκριμένη αδιέξοδη, αντικοινωνική, αντεθνική και ενίοτε αντισυνταγματική πολιτική.

«Και η δικαστική εξουσία τι ρόλο παίζει στην ασκούμενη πολιτική;» θα αναρωτηθεί κανείς.

Στο άρθρο 26 του Συντάγματος περιγράφεται η διάκριση των τριών εξουσιών, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής, καθώς και τα εντεταλμένα όργανα άσκησής τους. Αναφέρει συγκεκριμένα:

«1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.

3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια. Οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.»

Προκύπτει καθαρά ότι πολιτική ασκούν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση (το Σύνταγμα δεν μιλά για δυαρχία αλλά δεν επί του παρόντος) και η Βουλή. Η δικαστική εξουσία δεν ασκεί πολιτική αλλά αποφαίνεται, με γνώμονα το Σύνταγμα και την παραδεκτή νομολογία για την ορθότητα ή μη των διοικητικών πράξεων.

Συνεπώς, δεν είναι η δικαστική εξουσία και εν προκειμένω η Ολομέλεια του ΣτΕ υπεύθυνη για τις συνέπειες της απόφασής της αναφορικά με την αντισυνταγματικότητα των μειώσεων στους υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας και το Πυροσβεστικό Σώμα αλλά η εκτέλεση των εντολών των δανειστών για εφαρμογή πολιτικών που παραβιάζουν το Σύνταγμα της Χώρας από μέρους των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου στα πλαίσια άσκησης της εκτελεστικής τους εξουσίας.

Η δικαστική εξουσία δεν ασκεί πολιτική αλλά αποφαίνεται - έπειτα από προσφυγή του/των έχοντα/ες νόμιμο συμφέρον σε αυτήν και εντός 60 ημερών από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης - για την εφαρμογή ή μη του Συντάγματος και των Νόμων. Η παραβίασή τους είναι αυτή λοιπόν, που προκαλεί το πρόβλημα και όχι η υπόδειξη της παραβίασης από τον καθόλα αρμόδιο θεσμό.

Η όποια πολιτική αξιοποίηση μιας τέτοιας απόφασης ξεφεύγει από τη σφαίρα επιρροής της δικαστικής εξουσίας αφού αφενός έπεται της έκδοσής της, αφετέρου δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο που καθορίζει το περιεχόμενό της. Θα αποτελούσε μάλιστα συνταγματική εκτροπή και ενεργό εμπλοκή στην άσκηση πολιτικής η έκδοση αποφάσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο που θα εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες, όταν αυτές λάμβαναν υπόψη όχι μόνο το νομικό περιεχόμενο των υπό εξέταση προσφυγών αλλά και τις πολιτικές προεκτάσεις και συνέπειες που θα προκαλούσαν.

Ως εκ τούτου, η επιχειρούμενη από την συντριπτική πλειοψηφία των φιλομνημονιακών ΜΜΕ παρουσίαση της δικαστικής εξουσίας ως αιτία ανατροπής της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής που θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την επιβίωση της Κυβέρνησης, αποτελεί κατ’ ουσία αντιστροφή της πραγματικότητας.

Παρουσιάζοντας ως πρόβλημα την αποκάλυψη (μέσω της απόφασης του ΣτΕ) του προβλήματος (δηλαδή, αυτό της παραβίασης του Συντάγματος) και όχι ως την αιτία που το δημιούργησε, αποσκοπούν να αποκρύψουν τις βαρύτατες ευθύνες των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου για την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του Συντάγματος. Επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα αδιέξοδα στα οποία οι επιλογές των δανειστών μάς έχουν οδηγήσει. Η κυβερνητική προπαγάνδα μέσω των εξαρτημένων ΜΜΕ καλά κρατεί.

Κλείνοντας, τολμούμε να χαρακτηρίσουμε ΣΤΑΘΜΟ την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το Ανώτατο Δικαστήριο με την Κρίση του κάνει κάτι περισσότερο από το να αποκαταστήσει μια καταφανή αδικία εφαρμόζοντας το Σύνταγμα το οποίο Υπηρετεί.

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδεχόμενο με αδιαμφισβήτητο τρόπο δια της Αποφάσεώς του και παρά τις δανειακές συμβάσεις εκχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας τον καίριο ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος στην λειτουργία του Κράτους, στην Εθνική Ασφάλεια και την Δημόσια Τάξη, ακυρώνει εν τοις πράγμασι κάθε υπογραφή εκχώρησης της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, υπηρετεί το Σύνταγμα και την Δημοκρατία.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

*Των Θάνου Αθανασιάδη & Κωνσταντίνου Νάκκα

Διαβάστε Περισσότερα »