Πανσέληνος απόψε. Κι όμως, δεν είναι ήρεμη η νύχτα, δεν είναι μαγική, δεν είναι τίποτε. Είναι μόνο νύχτα.
Κι είναι κι αυτός ο Αύγουστος που τελειώνει τόσο νευρικός, τόσο γεμάτος υποβόσκουσες ανησυχίες. Για όλους, κι αυτούς που δε θέλουν να το παραδεχτούν, κι εκείνους που το ζουν στο πετσί τους καθημερινά. Πάντοτε θα υπάρχουν κι οι ανόητοι κι οι αδιάφοροι, αλλά, ακόμη κι αυτοί, αυτόν τον Αύγουστο δε θα τον ξεχάσουν. Κάτι σαν το τελευταίο τραγούδι του ετοιμοθάνατου, αυτό που τον ακούς να το ερμηνεύει με το πιο νεανικό του ηχόχρωμα, ξέροντας ότι δε θα το ξανακούσεις ποτέ ξανά και πας να το σφηνώσεις σε μια άκρια της μνήμης σου, για να μην το ξεχάσεις, για να μην ξεθωριάσει.
Και δεν ξέρω αν πρέπει να είμαι αισιόδοξος, ή αν πρέπει να αφήσω την απαισιοδοξία μου να με κυριεύσει τόσο, ώστε να τυφλωθώ και να μανιάσω. Γιατί δε θα κάνω πίσω, όχι. Αλλά, αν μανιάσω, όταν ηρεμήσω, δε θα ξέρω τι έκανα σωστό και τι λάθος μέσα στη μανία μου.
Γι’ αυτό πρέπει να μπω σε κατάσταση ελεγχόμενης οργής.
Υπήρξα οπαδός της θεωρίας του χάους. Οπαδός, όχι συνειδητός ακόλουθος.
Υπήρξα επιθετικός μελετητής της Ιστορίας. Μελετητής, όχι αναγνώστης.
Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά μου κάποια στιγμή συγκρούστηκαν, ίσως κάτω από μια πανσέληνο σαν και την αποψινή. Έπρεπε να διαλέξω, κι έτσι έκανα. Διάλεξα την οδό της ιστορικής αποφυγής, ενάντια στην ανθρώπινη φύση.
Όποιος νομίζει ότι η ανθρώπινη φύση πάει να σώσει την κατάσταση μέσα από την ιστορική γνώση, φοβάμαι ότι πλανάται πλάνην οικτράν.>
Όχι, ο άνθρωπος πάει και χώνεται στα βιβλία, για να βρει τη μεγαλύτερη ατιμία, τη μεγαλύτερη απάτη, το μεγαλύτερο έγκλημα. Μόλις το βρει, ψάχνει να αντιληφθεί τι λάθος έκανε ο παλιότερος. Μόλις το βρει, ψάχνει να διορθώσει το λάθος που οδήγησε τον άτιμο, τον απατεώνα, τον εγκληματία, στην καταστροφή και την πτώση. Και δεν το κάνει για να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα, αλλά για να τα κάνει ο ίδιος, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες, να τα κάνει σωστά.
Το μεγάλο κόλπο, αυτό αναζητά κάθε στρεβλωμένος νους, κάθε τυχερός που δε χρειάστηκε να κοπιάσει, αφού τα βρήκε έτοιμα. Γιατί με αυτόν τον τρόπο διατηρεί τη θέση, την κατάταξή του στην τροφική αλυσίδα. Το μεγάλο τρώει το μικρό, ο δυνατός τον αδύναμο, αυτή δεν είναι η νομοτέλεια των πραγμάτων; Αυτό δεν αποδεχόμαστε μπροστά σε ένα ζαρκάδι, σε ένα λιοντάρι, σε μια όρκα, σε έναν καρχαρία;
Η φύση του ανθρώπου δεν αποδέχεται ο νικητής να φαγωθεί - έστω κι αν πρόκειται για έναν μόνο από τους νικητές. Γιατί υπερασπίζεται τη θέση του είδους του.
Ρεπορτάζ και ειδησεογραφία για το λουόμενο στην παραλιακή ερημική ακτή που τραυματίστηκε από καρχαρία, συζήτηση ολόκληρη για τον θαρραλέο φυσιοδίφη που δαγκώθηκε από δηλητηριώδη αράχνη στο βάθος της ζούγκλας του Αμαζονίου, θρήνος για το παιδάκι που το κατάπιε ολόκληρο ένα ανακόντα στη Μαγαδασκάρη. Ένας λουόμενος, ένας φυσιοδίφης, ένα παιδάκι χάθηκαν και το θρηνούμε, όταν εξολοθρεύονται ένας σωρός καρχαρίες, λιώνονται εκατομμύρια αράχνες, γίνονται τσάντες χιλιάδες ανακόντα κάθε μέρα από το ανθρώπινο είδος, από το νικητή και αδιαφιλονίκητο κυρίαρχο επί Γης. Για ειρήνη δεν ξέρω.
Και μέσα στην θέσει ελεγχόμενη οργή μου πρέπει να βρω τον τρόπο και το κίνητρο, ώστε το ανθρώπινο είδος στον τόπο μου να επιλέξει να παύσει τον κανιβαλισμό του. Γιατί ίσως τρόπος να υπάρχει, αλλά η απληστία ανήκει στα θανάσιμα αμαρτήματα του είδους. Και θα πρέπει να αναζητήσω τους πρωτεργάτες του ιδίου πονήματος, να βρω - αντίστροφα προς το ορμέφυτο του είδους μου κινούμενος - πού είναι γραμμένη η λύση, ώστε να την εφαρμόσω. Να εξετάσω πότε εφαρμόστηκε η λύση, γιατί η λύση έπαψε να εφαρμόζεται, ποιος κατέστρεψε το σύστημα, ώστε να μην επιτρέψω να ξανασυμβεί. Κι όλα τούτα να αφορούν μόνο τη γενιά μου, αφού η επόμενη θα ξαναξεχάσει.
Πρέπει να πείσω αυτούς που έκαναν τη σημερινή νύχτα κοινή, να σταματήσουν. Πρέπει να χρεώσω αυτούς που με απέτρεψαν από το να δω τη μαγεία της φετινής Αυγουστιάτικης πανσελήνου. Πρέπει να ελέγξω την οργή μου εναντίον εκείνων που με υποχρέωσαν για τη δική τους εγκληματική φύση να εργαστώ, ώστε να τους σταματήσω. Γιατί θα τους σταματήσω. Είναι νομοτελειακό. Κι όλοι όσοι απόψε δεν είδαν καμία μαγεία στην Αυγουστιάτικη πανσέληνο, θα βοηθήσουν. Γιατί είδαν νύχτα, ενώ θα έπρεπε να μπορούν να ονειρεύονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου