Ξέχασες.

Μα δεν πέρασε τόσος καιρός.

Δεν το δικαιολογεί η απόσταση.

Δεν προέκυψε από τη συγκυρία.

Επέλεξες, μα επέλεξες λάθος.

Έκανες πίσω. Φοβήθηκες.

Προτίμησες να σκύψεις το κεφάλι.

Να πεις: «θα περάσει».

Μα δεν πέρασε.

Συσπειρώθηκε, αναδιπλώθηκε, επιτέθηκε πάλι.

Ξανά και ξανά νικήθηκες.

Δείλιασες να υψώσεις ανάστημα.

Τώρα λες ότι θυμήθηκες.

Μα αναλώνεσαι στα μικρά.

Χάνεις το στόχο.

Δεν έχεις στόχο ακόμη.

Παλινδρομείς.

Εξανίστασαι σιωπηλά. Γίνεται, αλήθεια;

Κοίτα γύρω σου, παντού θύματα.

Μα είσαι ζωντανός, δεν ανήκεις σε αυτά.

Επέζησες, ίσως από Τύχη.

Δε θα την ευχαριστήσεις;

Είσαι ακόμη εδώ, σκέψου κάτι.

Θυμήσου.

Δεν ήσουν πάντοτε έτσι.

Δε σε περιγελούσαν για δειλό.

Αξίζεις, ακόμη και τώρα, σεβασμό.

Επέζησες, αλλά κάτι πρέπει να αποδείξεις.

Πρέπει να σεβαστείς τη ζωή.

Πρέπει να διαβείς το κατώφλι του σκότους.

Να επιστρέψεις.

Πρέπει να θυμηθείς.

Ο Πλάτωνας σε περιμένει.

Η ψυχή σου λαχταρά να ζήσει χωρίς φόβο.

Διώξε το βάρος, αλλά κάντο τώρα.

Ξέχασες, αλλά θυμήσου:

Έχεις μόνο μια ζωή.

Αξίωσέ τη.