Παράμετροι *

The phone book

The phone book I'm on watch here So close your eyes and get some rest I'm here to watch your heart It's been faulty since the start I'm the ribs in your chest I'm not an angel, I never mean to make you cry Jumping through my hoops With dissension in the troops And a smile and a sigh What's that over your shoulder? Fear of getting older Stay with me Sing me a love song From your heart or from the phone book It don't matter to me I'm an apple, you're the tree I won't fall when you ‘re shook It ends with a kiss It ends with a tear It ends with the lights out Bathed in our fear Tell me nonsense I don't want sincere I saw the lightning cut through the last winter skies of the year Stay with me Keep with me

Κάτι στην τύχη Θα κάνω εγώ τη σκοπιά απόψε/ κλείσε τα μάτια και ξεκουράσου Θα προσέχω τους χτύπους της καρδιάς σου/ ανέκαθεν υπήρξε ασθενική Θα ‘μαι τα πλευρά που κρατούν το στήθος σου Δεν είμαι άγγελος/ αλλά ποτέ δε θέλησα να σε κάνω να κλάψεις όταν παιδιάριζα και προκαλούσα αναταραχή χαμόγελο κι αναστεναγμό συνάμα Ποια σκιά σε βαραίνει; Ο φόβος των γηρατειών; Μείνε μαζί μου Τραγούδησέ μου ένα τραγούδι αγάπης Μέσα απ’ την καρδιά σου/ ή ακόμη κι ένα τυχαίο Δε με πειράζει Βλέπεις, είμαι το μήλο/ είσαι η μηλιά Δε θα πέσω, ακόμη κι όταν σε τινάξουν Τελειώνει μ’ ένα φιλί Τελειώνει μ’ ένα δάκρυ Τελειώνει με τα φώτα σβηστά Βουτηγμένα στο φόβο μας Πες μου ανοησίες Δε θέλω ειλικρίνειες Γιατί είδα την αστραπή Να διαπερνά τους τελευταίους ουρανούς του χειμώνα Μείνε μαζί μου Κράτα μαζί μου

Δεν είναι μεγάλη η ζωή καθενός από εμάς. Κάποιοι αφήνουν το στίγμα τους στον κόσμο, κάποιοι βιολογικά απορρίμματα και ανακυκλώσιμη ύλη. 
Και δεν είναι η λήθη ο χειρότερος εχθρός.
Αυτή έρχεται μετά το τέλος.
Είναι η πορεία.

Δεν είναι χιλιάδες οι ευκαιρίες που δίδονται σε καθέναν από εμάς. Εξαρτώνται από τα γονίδια, εξαρτώνται και από την τύχη.

Η προσωπική προσπάθεια μάλλον έρχεται τελευταία. 
Αλλά είναι η μόνη που μας ανήκει.

Όλοι φοβούνται τον παρασιτισμό - έτσι διατείνονται τουλάχιστον.

Όμως ο παρασιτισμός είναι φαινόμενο που απαντάται στη φύση. Το ψαράκι δίπλα στον καρχαρία, το πουλί στην πλάτη του νεροβούβαλου. 

Δούναι και λαβείν, το ένστικτο επιβίωσης.

Και τα ορμέφυτα σπανίως υπερνικώνται, ιδίως εάν το έλλογο ον επιθυμεί τη διατήρησή τους.

Σε κάθε περίπτωση, και για να καταλήξουμε στο ζητούμενο, ποια η σημερινή δυναμική;

Ποιες οι παράμετροι προς εξέταση;

Ζούμε σε καθεστώς πολέμου, τούτο όλοι το αναγνωρίζουν.

Έχει ο πόλεμος μόνο νικητές; Όχι.

Έχει ο πόλεμος θύματα μόνον ένθεν; Όχι.

"Γιατί δεν εξεγείρεται ο κόσμος;" αναρωτιούνται μεταξύ τους εκείνοι, οι οποίοι απαρτίζουν τον κόσμο (?!)

Θυμηθείτε οι άρρενες, παρακαλώ:
Πότε παραδίδεται ένας στρατός; 
Όταν σκοτωθούν όλοι;
Ή όταν η ηγεσία τους το αποφασίσει;
Και τι είναι η Αντίσταση; 
Το σύνολο των ηττηθέντων;
Ή εκείνοι που ποτέ δεν επιθύμησαν την παράδοση;

Αντιστάθηκε ποτέ μετά την ήττα και την παράδοση το σύνολο των ηττημένων;
Ποτέ.

Αλλά κάποιοι αντιστάθηκαν.
Εκείνοι νίκησαν.

 .... 

Την ίδια ώρα που έγραφα τις δυο παραπάνω αράδες, το μυαλό μου μούδιαζε. 
Ήξερα, ξέρω ότι ψευδόμουν.

Ήξερα ότι οι μαυραγορίτες νίκησαν.
Ήξερα ότι, παρ' όλο το ηρωικό ιδεώδες που με κατατρύχει και με παρακινεί, εμένα το μικρό και ελλειπή, να προσπαθήσω για το καλύτερο, επιβίωσαν πιο πολλά τομάρια, πιο πολλοί λαδέμποροι, πιο πολλοί πουλημένοι χαφιέδες, πιο πολλοί αρριβίστες, πιο πολλοί παρτάκηδες, πιο πολλοί υποταγμένοι, από όσους αντιστάθηκαν, όταν η Ηγεσία είπε: "παραδοθείτε".

"Παραδοθείτε", τι θλιβερή λέξη.

"Ηγεσία", πόσο θλιβερότερη, όταν δε μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Κι όταν μπορεί;

Τι κάνουν οι ζέβρες, όταν τους επιτίθεται η αγέλη των σαρκοβόρων, αλλά η Ηγεσία τους ανθίσταται;

Συσπειρώνεται το κοπάδι, αντιδρά στις μεμονωμένες επιθέσεις, χτυπάει με τις οπλές τα δόντια.

"Εξαιρετικά", θα σκεφτεί άμεσα ο καθένας.
"Να συσπειρωθούμε και να αντιμετωπίσουμε την αγέλη των σαρκοβόρων από κοινού, με αλληλεγγύη και ενωτικό πνεύμα".

Ο δύστυχος όμως, μόλις έθεσε εαυτόν στη θέση της ζέβρας, του χορτοφάγου θηλαστικού, ρόλος του οποίου στην τροφική αλυσίδα είναι να αποτελέσει το γεύμα κάποιου σαρκοβόρου, ενίοτε του λέοντος.

Αλληλεγγύη, η έσχατη γραμμή άμυνας των χορτοφάγων. Των θεσμικά και βιολογικά καταχωρημένων κάτω από την επιγραφή: 

"Τροφή Σαρκοβόρου".

Μάλλον θα πρέπει να επανελεγχθούν οι τάσεις και η γενικότερη στάση μας, όταν πρόκειται για την επιβίωση, εν αντιθέσει προς το αν θα κερδηθεί μια νίκη.

Για να νικήσεις, μάλλον πρέπει να εξεταστούν περισσότερες παράμετροι.

*του Θάνου Αθανασιάδη