Ξυπόλητος στο σπίτι.

Έτσι από περιέργεια ρωτώ, και ίσως όχι τόσο από περιέργεια, αλλά από ειλικρινή διάθεση να μάθω.

Τι θα γινόταν αν, ενόψει μιας άλλου τύπου γενικής απεργίας, αντί να κατέβουμε στους δρόμους, καθόμασταν όλοι σπίτια μας;

Κλείναμε την τηλεόραση. Διαβάζαμε ένα βιβλίο. Δεν πηγαίναμε στη δουλειά. Δεν πηγαίνανε πουθενά. Δεν ξοδευόταν ούτε ένα λίτρο βενζίνης.  Δεν απασχολείτο καμία υπηρεσία.

Τι θα γινόταν δηλαδή, αν στερούσαμε από όλα τα αφεντικά μας όλη τη δύναμη της εργατικής τάξης;

Τι θα γινόταν αν, αντί να έρθουμε σε κόντρα με την κυβέρνηση, αδιαφορούσαμε για την κυβέρνηση;

Τι θα γινόταν αν, αντί να καθόμαστε να κοιτάμε τον καθένα στα κανάλια, δεν ακούγαμε κανέναν, αν κάναμε απεργία με την τηλεόραση κλειστή, χωρίς πληροφόρηση από τα ΜΜΕ, χωρίς διαδίκτυο και ανακοινώσεις και απόψεις; Για τρεις μέρες, λέω, όχι για πολύ. Και μετά, ας πηγαίναμε να δούμε τα έβγαλε αυτή η ιστορία της αντι-απεργίας.

Νομίζω ότι δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος να μας ελέγξει ο οποιοσδήποτε.

Το διαδίκτυο δεν είναι δυνατόν να εξαιρεθεί. Τι διαφορετικό θα συμβεί δηλαδή, αν παραμένουμε αγωνιστικά κλινήρεις και ασχολούμαστε με το να εξηγούμε τα δίκια μας σε όλους τόσους που πήγαν στις θέσεις εργασίας τους;

Τι θα μπορούσε να παράγει αυτή η ιστορία;

Νομίζω ότι εάν δεν χρησιμοποιούσαμε το ηλεκτρικό ρεύμα, παρά στο ελάχιστο για δύο ημέρες, οι υποσταθμοί θα έσκαγαν. Νομίζω ότι ένα σουπερμάρκετ το οποίο δεν πουλάει τίποτε για τρεις ημέρες θα έκλεινε μέσα σε αυτές τις τρεις ημέρες.

Νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο ο καθορισμένος από το φόβο του, δε θα έπρεπε να φοβάται πια, αφού θα καθόταν στο σπίτι του, χωρίς να πρέπει να σκέφτεται δακρυγόνα και καταστολή.

Αφού ο κόσμος είναι τρομαγμένος, γιατί δεν του προτείνουμε να κάτσει   σ π ί τ ι   του, κι όχι στην καφετέρια  - σπίτι του, όχι στο γιατρό, όχι στο νοσοκομείο, όχι σε μια υπηρεσία (επειδή βρέθηκε μια μέρα ελεύθερη για να πάει).

Σε καμιά υπηρεσία, σε κανένα γιατρό, σε καμιά δημόσια εκδήλωση.  

Π ο υ θ έ ν α.

Μια ημέρα, για να βρεις ακριβώς το ποσοστό των αναποφάσιστων, των δεξιών, των αντιδραστικών.

Τρεις μέρες για να βρεις ακριβώς πώς έπεσε μια κυβέρνηση.

Πού θα έστελνε τα ΜΑΤ ο κύριος Σαμαράς, που θα τα έστελνε ο κύριος Δένδιας, τι θα έκανε γι' αυτό ο κύριος Χατζηδάκης;

Απλά πράματα. Έτσι μου φαίνεται.