Διαχείριση*

Αντί εισαγωγής.

Σκέψεις σκόρπιες κι ανάκατες περνούν από το νου μου. Δύσκολο να τις ταξινομήσω σε γραπτό. Τούτο με κάνει να εκτιμώ περισσότερο τη συγγραφική εργασία. Μόλις προχθές διάβασα στην εισαγωγή ενός απαλλοτριωμένου βιβλίου ότι η Έλλις Πήτερς, αγαπημένη μου παλιά, ουδέποτε παντρεύτηκε, διότι θεωρούσε τη συγγραφή λειτούργημα αποκλειστικής ενασχόλησης. Σπουδαία σκέψη, ειλικρινά έτσι το βλέπω. Αλλά λογίζω και τον ειδικό τούτο αναχωρητισμό ως αντικοινωνική στάση. Παρ’ όλα ταύτα, ό,τι δεν έκανες, μην το κρίνεις, λέει κάποιος. Ακόμη και τώρα δεν ξέρω.

Αντί παρενθέτου.

Διαβάζω και πάλι. Πέρασα μεγάλο χάλι, είχα κολλήσει στην είδηση, το φευγαλέο, στο προσωρινό, στο καίριο και δεν άφηνα τον εαυτό μου να κάνει διανοητική αγρανάπαυση. Τόσο κουτόχορτο μέσα, έπρεπε να το καταλάβω ότι ήταν υποχρεωτικό.

Αντί ανάλυσης.

Μια σκέψη με ταλανίζει ιδιαίτερα τελευταία, πάντως: τι στην ευχή θα πρέπει να συμβεί, για να ξεκουμπιστεί αυτός ο συρφετός από προσώπου ελληνικής γης. Πώς θα πεισθεί, πώς θα μεταπεισθεί, πώς εν ανάγκη θα συρθεί αυτός ο νανόκοσμος των δεξιών ψηφοφόρων στην κατανόηση του αυτονόητου: δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν και να συνεχίζεται η στήριξη από τη βάση προς την κεφαλή. ΠΑ.ΣΟ.Κ.οι σε κατάσταση διεστραμμένης  βουβής μανιοκατάθλιψης, διανοητικά ανάπηροι ΔΗ.ΜΑΡ.ίτες με σύνδρομα εξουσιαστικής μισαλλοδοξίας και εκδικητικής χαφιεδοσύνης, εξαφανισμένοι Κ.Κ.Ε.δες με το όχι στα χείλη κάθε μέρα, πλην της 28ης Οκτωβρίου, πολεμιστές του '40 χρυσαυγίτες, χάος. Κι όλοι αυτοί οι δεξιοί να στηρίζουν την κυβέρνηση του Βισύ, τον αποστάτη του αποστάτη, τον από εικοσαετίας διεγνωσμένο ανίκανο, τον εκδιωχθέντα από τους ομοϊδεάτες του λόγω βλακείας, κακίας και εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων. Πραγματικό χάος, με συνέπειες πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση, διασυρμό, χαρά των ανθελλήνων.  Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός ηλίθιου συνδρόμου "αντί". Αντίκομμουνιστές κατά μη κομμουνιστών, ο απόλυτος παραλογισμός.

Αντί  πρότασης.

Η διαχείριση του δεξιού δίνει το στίγμα σχετικά με το αν πρόκειται να αναλάβεις τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο δεξιός δε σε βλέπει, δηλαδή δε βλέπει άνθρωπο, βλέπει πιόνι. Ο δεξιός εξ ορισμού προσβλέπει στην υποδούλωση σου, πεθαίνει στα γέλια, όταν του μιλάς για αξίες, ιδανικά και ανθρωπισμό. Κάνει τη δουλειά του; Έχει καλώς. Δεν την κάνει; Πρόβλημα, κι εσύ θα το πληρώσεις. Του δημιουργείς πρόσκομμα; Θα μανιάσει και θα σου πετάξει ό,τι έχει στη διάθεσή του στο κεφάλι. Ο δεξιός δε μασάει. Εχει ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, μαντρόσκυλα τυφλά μάλλον, παρά πιστά (η πίστη προϋποθέτει αυτοέλεγχο). Οταν του αντιπαρατίθεσαι στους δρόμους, θα φας ξύλο, είναι δεδομένο. Οταν του αντιπαραθέτεις θεωρητική σκέψη, αδιαφορεί και, είπαμε, πεθαίνει στα γέλια. Κι αν τώρα έχεις ήδη πει "Μα τι λέει ο μαλάκας, αυτά είναι τα μόνα μου όπλα", τότε είσαι σε καλό δρόμο, αφού έχεις διαβάσει ως εδώ. Πάει να πει ότι θέλεις λύση.

Τη λύση δεν τη δίνω εγώ, έχει ήδη δοθεί. Είναι σαν τη μπάλα, όλοι ξέρουν ότι με καμινάδες χάνεις, αλλά, όταν τρως τρία.... παίζεις με καμινάδες. Κακό - και λάθος, σίγουρη ήττα. Λοιπόν, πού μείναμε; Α, ναι, στη λύση. Η πρώτη λέξη της παραγράφου αυτής είναι. Η διαχείριση είναι. Διαχειρίζομαι το δεξιό, σαν πιόνι, επειδή πιόνι είναι, άνθρωπος πάντως δεν είναι. Ξέρω ότι ο δεξιός ενεργεί κρυφά και με τη χρήση χαφιέδων, διασπείρω γελοίες, ψευδείς πληροφορίες, σχετικά με το τι θα κάνω. Με εκθέτει και ... αυτόεκτίθεται. Κλείνω την τηλεόραση. Καταστρέφω,  με αυτόν τον απλό τρόπο, κάθε δίκτυο λαμογιάς, βούρκου, χαφιεδισμού, κατινισμού. Ποιος θα πιστέψει ξανά το σιγουράκι του αφερέγγυου δεξιού μαλάκα που δεν ξέρει τι λέει; Αχρηστεύω το αστυνομικό μέσο καταστολής, απαιτώντας όλα όσα απαιτεί κάθε δεξιό ανθρωπάκι. Τους βάζω να τρέχουν, απειλώντας με Γυάρους, ξερονήσια, Γκατζολία, απόταξη, όταν πρέπει. Είπαμε, δεν είναι και τα πρώτα τζιμάνια, στην εξουσία σκύβουν το κεφάλι.

Αντί θέσης.

Δεξιός στη Γερμανία είναι ο οπαδός της Μέρκελ, φίλος του δεξιού ο τοκογλύφος. Παντού.

Δεξιός εδώ ειναι ο ανθέλληνας φασίστας που υπακούς. Πεινάς, έχεις γινει τρίτος κόσμος, το μαγαζί σου έκλεισε, πας μετανάστης στη Γερμανία. Δε θέλεις να σε λένε μαλάκα δεξιό, πίστεψέ με. Χειρότερα, δε θέλεις να σε λένε κορόιδο δεξιό, κουτοδεξιό.

Άλλαξε, σε παρακαλώ, στάση, οπτική κι αντιμετώπιση. Πριν να είναι αργά για όλους μας.

Αντί επιλόγου.

Επίλογο δεν έχει.

* του Θάνου Αθανασιάδη