Ποιος φοβάται τους Έλληνες;
Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, ο μισός πληθυσμός γερασμένος, στα όρια της φτώχειας και προδομένος από όποιον πήγε να μιλήσει εξ ονόματός του τα τελευταία τριάντα χρόνια. Οι πλουτοπαραγωγικές του πηγές ανεκμετάλλευτες, οι πόρτες κλειστές, οι δυνατοί σιωπούν ή απαιτούν. Κλεισμένος στο καβούκι του, ελλείπων αξιοπρέπειας, προπηλακιζόμενος ή καθυβριζόμενος από το σύνολο του "ανεπτυγμένου" κόσμου. Μας τάισαν τζάμπα, μας κανάκεψαν χωρίς να το αξίζουμε, μας έδωσαν τα ωραία τους λεφτά και τώρα η Ελλάδα και οι Έλληνες αργούν, κωλυσιεργούν στην εξόφληση, δεν αποδίδουν, δεν παραδίδονται αμαχητί, και μάλιστα όταν η πολιτική τους ηγεσία τους αδειάζει καθημερινά, με δηλώσεις υποταγής. Ποιο το νόημα όλων αυτών; Ποια η κινητήρια δύναμη πίσω από τον παραλογισμό της ανυπακοής και της ανυποταξίας; Μήπως είναι τυφλό και καταδικασμένο όλο αυτό; Μήπως ψάχνουμε στα αποκα·ί·δια χαμένες δόξες και πατρίδες; Μήπως η Μεγάλη Ιδέα που εγκαταλείφθηκε από την ηγεσία μας, κατατρύχει το νου των αμετανοήτων μεταξύ μας; Μήπως οι νοητικές μας δυνάμεις αδυνατούν να αντιληφθούν το νόημα της ήττας;
Ηττηθήκαμε, άραγε;
Αυτό το άδοξο τέλος μας επιφύλαξε η Ιστορία;
When the going gets tough, the tough get going, between the devil and the deep blue sea, αναφέρουν έν χορώ δυο παροιμίες της Γηραιάς Αλβιώνος, απευθείας από το συλλογικό ασυνείδητο ενός σκληροτράχηλου ναυτικού λαού, ο οποίος έχει μεν μερίδιο στα δεινά του μάταιου τούτου του κόσμου, πλην όμως έχει αντιδράσει θυμοσοφικά όσο και άμεσα στις γοτθικές επεκτατικές απόπειρες, όποτε κι αν αυτές συνέβησαν. Σημειωτέον ότι το ίδιο έπραξε κι ο κουρασμένος ελληνικός λαός, όποτε παρέστη χρεία. Γερμανικός οίκος εγκαταστάθηκε στο θρόνο του Βασιλείου της Ελλάδος, ακόμη κι αυτός εξεδιώχθη από το έτερον ήμισυ των εχθρών της Δημοκρατίας, τη στρατοκρατία. Παράδοξο όσο κι αν φαντάζει σήμερα στα ανιστόρητα μάτια, η χόυντα έδιωξε το βασιλιά. Ο βασιλιάς όμως ήταν Γερμανός, ο Παπαδόπουλος Έλληνας.
Εμείς είμαστε επίσης Έλληνες. Και η δική μας γενιά, όσο παράδοξο, άστοχο και αιθεροβάμον κι αν ακούγεται, γνωρίζει πιο πολλά απο την προηγούμενη, ακριβώς επειδή η προηγούμενη επέλεξε τον εσφαλμένο δρόμο της φαυλοκρατίας και του ωχαδερφισμού. Μια γενιά στην Ελλάδα πάει ίσια, δυο στραβά, μια ίσια ξανά, σκεφθείτε το. Και κάτι ακόμη: Φρονώ ότι εμείς έχουμε τη δυνατότητα να ανατρέψουμε εκ νέου την υπάρχουσα κατάσταση, επειδή αυτό επιτάσσει η ιστορική συγκυρία, επειδή αυτό επιτάσσει η ισχύς και η μήνις των εχθρών. Η Ιστορία ποτέ δε θα πάψει να επαναλαμβάνεται, όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου