New Year’s Resolutions Reloaded (pt.II) Πού είχαμε μείνει; Α!, ναι, στο ότι αυτός ο τόπος δε σώζεται με τίποτε. Ωραία ιδέα και άποψη, αισιόδοξη, εύχαρις και με προοπτικές, ένα πράμα. Το μόνο της μειονέκτημα ήταν – και παραμένει – το άτοπό της: Δεν ωφελεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι τίποτε δε διορθώνεται και ταυτόχρονα να προσπαθεί μέσα από την άρθρωση νέου πολιτικού λόγου να διορθώσει τα κακώς κείμενα: καταντάει σχιζοφρένεια! Στα πηγαδάκια των θαμώνων της Ομόνοιας της δεκαετίας του ’60 (το συλλογικό ασυνείδητο λέει ότι) ανδρώθηκαν οι σπουδαιότεροι Έλληνες πολιτικοί, ότι εκεί γεννήθηκαν ιδέες επιχειρηματικού δαιμονίου και ότι,...

Διαβάστε Περισσότερα »

New Year’s Resolutions Reloaded.             Πάει κοντά έτος, από τη στιγμή που αποφάσισα δημοκρατικά (με ψήφους δυο έναντι καμιάς στην κόντρα με τον εαυτό μου περί τη χάραξη νέας ατομικής πορείας) να ασχοληθώ ενεργά με τα πολιτικά πράγματα σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής. Όχι, δε μου έλειπε η άποψη, ούτε οι θεόσταλτες ιδέες σχετικά με το τι ή ποιος μπορεί να σώσει αυτόν τον τόπο. Για την ακρίβεια είχα ήδη προαποφασίσει ότι ο τόπος αυτός δε σώζεται με καμία δύναμη. Δεν ήταν και καμία σοφία αυτό: Ήδη από εικοσαετίας είχε καταρρεύσει το αντίπαλον δέος της κόκκινης αρκούδας....

Διαβάστε Περισσότερα »

Εντάξει, λοιπόν, με παραμύθι *

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φούρναρης που το ψωμί το άφηνε άψητο, για να είναι πιο βαρύ, γλύτωνε και τα κάρβουνα για το ψήσιμο.  Δεν άφηνε όλη την παραγωγή άψητη, ούτε ήταν άσχετος περί την τέχνη της αρτοποιίας. Ήταν όμως πονηρός, είχε σκοπό. Κανείς δεν ήξερε ότι έφτιαχνε και καλό ψωμί, εκτός από πολύ λίγους, δικούς του.  Το καλό το ψωμί ο φούρναρης το έδινε στην οικογένειά του, στους αφέντες του και στους φίλους του. Αυτοί δεν πλήρωναν δεκάρα για το ψωμί.  Για να βγάλει το κόστος της παραγωγής του καλού ψωμιού, ο φούρναρης πουλούσε το άψητο ψωμί πιο ακριβά. Αν κανείς γκρίνιαζε για την τιμή, ο φούρναρης...

Διαβάστε Περισσότερα »

Πρέβεζα: Οι Τρίτεκνοι απέστειλαν ψήφισμα σε όλους τους βουλευτές της Ηπείρου

Πρέβεζα: Οι Τρίτεκνοι απέστειλαν ψήφισμα σε όλους τους βουλευτές της Ηπεί...

Διαβάστε Περισσότερα »

Αυτανάφλεξη.

Ο Νίκος, ετών 37, περπατούσε στο δρόμο. Μαχαιρώθηκε στο νεφρό για 100€. Ληστεία μετά φόνου. Υπέκυψε 8 ώρες αργότερα στο Σισμανόγλειο. Ορφανά δύο. Κι η χήρα. Ο Τάσος, ετών 46, πέρασε μπροστά από το 419, ακριβώς τη στιγμή που ο οδηγός έβαζε τρίτη, για να βγει στην ανηφορική ευθεία. Σκοτώθηκε σχεδόν ακαριαία, μισή ώρα μετά είχε υποκύψει. Πήγαινε για δεύτερο χρόνο στο σπίτι άνεργος, χωρίς να έχει βρει δουλειά. Κανείς δεν έμαθε αν το επεδίωξε ή αν είχε αφαιρεθεί τόσο πολύ, χαμένος στην απόγνωση.  Ορφανά δυο. Κι η χήρα. Η Γεωργία, ετών 30, μπήκε στο ασανσέρ του Πύργου, πάτησε το κουμπί για το 16ο και περίμενε. Χτύπησε μια τυχαία...

Διαβάστε Περισσότερα »

Ενοχλούμαι.

Ενοχλούμαι. Από τα παρατράγουδα, από τα εξυφαινόμενα, από τα διαπλεκόμενα. Από το στημένο της κατάστασης. Από την ηλιθιότητα των «απλών ανθρώπων και συμπολιτών μας». Από την αδιαφορία τους για το συνομήλικό μου που αυτοκτόνησε χθες. Από το γεγονός ότι θα επιτρέψουν με την απάθειά τους να αυτοκτονήσουν κι άλλοι. Και δε θα είναι από αθεΐα ή δειλία. Από κατάθλιψη θα είναι. Κατάθλιψη που μπορεί να πάθουμε όλοι μας  από το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα του ’12 που πηγαίνουν στα κοινωνικά ιατρεία. Από το γεγονός ότι στην Ελλάδα του ’12 χρειάζεται να υπάρχουν κοινωνικά ιατρεία. Από το γεγονός ότι, όπως είπε και η φίλη μου,...

Διαβάστε Περισσότερα »

Blue and white stripes.

Ποιος φοβάται τους Έλληνες; Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, ο μισός πληθυσμός γερασμένος, στα όρια της φτώχειας και προδομένος από όποιον πήγε να μιλήσει εξ ονόματός του τα τελευταία τριάντα χρόνια. Οι πλουτοπαραγωγικές του πηγές ανεκμετάλλευτες, οι πόρτες κλειστές, οι δυνατοί σιωπούν ή απαιτούν. Κλεισμένος στο καβούκι του, ελλείπων αξιοπρέπειας, προπηλακιζόμενος  ή καθυβριζόμενος από το σύνολο του "ανεπτυγμένου" κόσμου. Μας τάισαν τζάμπα, μας κανάκεψαν χωρίς να το αξίζουμε, μας έδωσαν τα ωραία τους λεφτά και τώρα η Ελλάδα και οι Έλληνες αργούν, κωλυσιεργούν στην εξόφληση, δεν αποδίδουν, δεν παραδίδονται αμαχητί, και μάλιστα όταν...

Διαβάστε Περισσότερα »

AK47 *

Η έννοια του Αναρχοσοσιαληστρικού Καπιταλισμού γεννάται το 1947, ίσως δίνοντας και τη συνώνυμη νομιμοποίηση στο αντίπαλον - σε πρακτικό επίπεδο - δέος, το οποίο κατασκευάζει και ονοματοδοτεί ο Αντρέι Καλάσνικοφ τον ίδιο χρόνο.  Ο νεοφιλελευθερισμός, γυναίκα, μάνα κι αδελφή του ΑΚ47 βρίσκεται κάπου εκεί πίσω, γύρω και δίπλα, αλλά δεν έχει τύχει ως τότε ανοιχτής πρακτικής, κοιμάται στα συρτάρια κάποιου κυρίου Νίξον, ο οποίος θα γίνει πολύ πολύ...

Διαβάστε Περισσότερα »