Τι μου 'ρθε πάλι; *

Ίσως να 'ναι που βαρέθηκα να απολογούμαι, ίσως να βαρέθηκα γενικότερα.

Ίσως να με ενοχλούν οι ερήμην μου εξελίξεις.

Ίσως να ενοχλεί που οι συνάνθρωποί μου έχουν χάσει το λογαριασμό, αλλά δεν αναζητούν ευθύνες πουθενά μέσα τους, παρά μόνον στους άλλους.

"Πάντα αυτό γίνεται", θα πείτε.

Ναι, πάντα. Ωραίο αυτό. 

Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως.

Στο μεταξύ έχουν αναβιώσει και τα κλασσικά φαινόμενα των εποχών της εσχάτου διαλύσεως:

Αλμπάνηδες λυμαίνονται τον τόπο, γυρολόγοι διαλαλούν την πραμάτεια τους, χάντρες και καθρεφτάκια, πρόθυμοι παντού άπαντες να ψωνίσουν - αρκεί να είναι φτηνά.

Επανεμφανίσεις τυχάρπαστων, όσο κι ελεεινών, απόβλητα, τα οποία κάποτε εξοβελίσθηκαν κι επανεμφανίστηκαν, εξεπέμφθησαν εκ νέου, μόνο και μόνο για να αποπειρώνται εκ νέου τη θριαμβευτική τους ανάκαμψη.

Δε θέλω να πω πολλά, ούτε να γράψω έχω διάθεση, μόνο αυτό κρατήστε ως θέση - ερώτημα και κάντε το στον εαυτό σας, όταν έχετε καθαρό νου και κέφι:

Εάν το λειτούργημα του πολιτικού στη Δημοκρατία είναι το ευγενέστερο, το ουσιωδέστερο και το πλέον υψηλό,

Γ ι α τ ί, αμέσως μόλις πάει κάποιος να ασχοληθεί, καταλήγει να γίνεται δέκτης συμβουλών του τύπου "μακριά από κεί", αφ' ης στιγμής - αποδεδειγμένα - εάν έ ν α ς  έχει συγκριτικό πλεονέκτημα να φάει καλά, να πιει να σκάσει, να καβαντζάρει για την πάρτη του και για τις επόμενες γενεές των συγγενών του τα άπειρα μύρια, κ α ι  να τη σκαπουλάρει αλώβητος, άγγιχτος, ευθυτενής και περήφανος;

Και, ως απόρροια του πιο πάνω ερωτήματος, εσείς  γ ι α τ ί  δεν ασχολείστε, παρά αφήνετε κόσμο που δεν έχει καμία προοπτική να εξυπηρετήσει τα δικά σας συμφέροντα, να βοηθήσει να βελτιωθεί η δική σας ζωή, να το πράττει;

Αυτά.

* του Θάνου Αθανασιάδη