Και ξέρεις κάτι;
Με χαλάει που κάνουν όλοι πως δεν το καταλαβαίνουν, επειδή θεωρούν οι ίδιοι ότι δεν συμφέρει τους ιδίους, ατομικά.
Με χαλάει που το ρίχνουν στην τρελλίτσα και ασχολούνται με διάφορα άκυρα, επειδή εσύ επέλεξες ότι δε σε παίρνει άλλο, αλλά εκείνοι δεν επιθυμούν να το πάρουν πάνω τους, όχι ακόμη.
Και δηλαδή, τι άλλο να κάνεις;
Καλείς την χοντρο φροϋλάιν Αγγέλω να συσπειρώσει τους αντιπάλους σου, λίγο πριν το μπατιρντί.
Διώχνεις τον έναν μετά τον άλλο από τους δικούς σου κι εκείνοι (που παίζουν το δικό σου παιχνίδι) τάχα μου σκάνε από το κακό τους μεν, φεύγουν με αξιοπρέπεια δε.
Άσε, ρε φίλε.
Φτάνεις σε οριακά επίπεδα το σκηνικό να σε διαολοστείλουν όλοι, αλλά - να μωρέ - λίγο μια γκάφα, λίγο η άγνοια, λίγο η έκπληξη, λίγο η απειρία, ουδείς σε διαολοστέλνει.
Και τώρα σκας εσύ!!
Τι άλλο να κάνεις;
Να το ξεφουρνίσεις φόρα παρτίδα;
Θα σε πάρουν με τις πέτρες οι δικοί σου!
Όχι, πρέπει να τηρήσεις τα προσχήματα.
Στο μεταξύ, έχεις εκθέσει ανεπανόρθωτα τους πάντες γύρω σου.
Για βλάκες μιλάμε, για επηρμένους που νόμισαν ότι στο πλευρό σου θα επαυξήσουν το ποσό της νουμεροσύνης τους (μαλλιαρή και σχωρνάτε με).
Κι εσύ τους έχεις κάψει όλους.
Για τους δικούς σου λέμε τώρα, άσε μας εμάς.
Πού διάολο θα πάνε να κρυφτούν αυτά τα τομάρια, όταν τους απαρατήσεις σύξυλους, ήθελα να 'ξερα.
Πώς θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας;
- Ο κύριος;
- Πρώην Υπουργός της παρέας με τα καμάρια.
Τι ντομάτα έχει να πέσει.
Αλλά δε σε νοιάζει.
Σε νοιάζει ότι τελείωσες, όσα μπορούσες να τελειώσεις, και τώρα βάζεις τους άλλους στο παιχνίδι.
Και οι άλλοι δεν το πιάνουν - ή έτσι κάνουν.
Επειδή φοβούνται;
Επειδή τα γερόντια και τα γραΐδια ανάμεσά τους πειθαναγκάζουν και τους νεώτερους;
Επειδή είναι βλάκες κι αυτοί;
Επειδή πουλήθηκαν και δεν ξέρουν σε ποιον;
Επειδή οι βάρβαροι ήσαν κι αυτοί μια κάποια λύσις;
Τι στα κομμάτια;
Εσύ πάντως μας δουλεύεις όλους κανονικά.
Υ.Γ. Να σου πω, τσέκαρε λίγο τη γραβάτα, μη δε σου δώσουν ούτε σκοινί ούτε σαπούνι, έτσι και σε πάρουν χαμπάρι.
*του Θάνου Αθανασιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου