Περνάνε τα χρόνια, οι μνήμες, λένε, ξεθωριάζουν.
Ποτέ δεν αναρωτήθηκα γιατί, παρά μόνον πώς. Πώς γίνεται να ξεθωριάζει ο ήλιος, ποια δύναμη μπορεί μέσα στην ελάχιστη ζωή που μας αναλογεί, να δει την αλλαγή που συντελείται στην Πλάση.
Εμείς ξεθωριάζουμε, θαρρώ. Οι μνήμες είναι αντανάκλαση φωτός, εικόνες που γράφτηκαν στον κόσμο και ταξιδεύουν, δε θα σταματήσουν ποτέ να το κάνουν.
Ανελέητο το λένε το φως. Ό,τι συμβεί, το βλέπει και το κρατά, δικό του. Ό,τι κι αν συμβεί.
Κι εμείς, με το προπατορικό υπό μάλης, πορευόμαστε από κάτω του.
Και προσπαθούμε να αποσείσουμε τις ευθύνες μας, να μετέλθουμε τη Θέωση,...
Πέμπτη 18 Μαΐου 2017
Τρίτη 14 Μαρτίου 2017
Τι μου 'ρθε πάλι; *

Ίσως να 'ναι που βαρέθηκα να απολογούμαι, ίσως να βαρέθηκα γενικότερα.
Ίσως να με ενοχλούν οι ερήμην μου εξελίξεις.
Ίσως να ενοχλεί που οι συνάνθρωποί μου έχουν χάσει το λογαριασμό, αλλά δεν αναζητούν ευθύνες πουθενά μέσα τους, παρά μόνον στους άλλους.
"Πάντα αυτό γίνεται", θα πείτε.
Ναι, πάντα. Ωραίο αυτό.
Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως.
Στο μεταξύ έχουν αναβιώσει και τα κλασσικά φαινόμενα των εποχών της εσχάτου διαλύσεως:
Αλμπάνηδες...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2021
(1)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2020
(1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
-
►
2016
(5)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2015
(3)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2014
(36)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2013
(61)
- ► Σεπτεμβρίου (11)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2012
(8)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (2)