Έχει μέρες που στο μυαλό μου γυροφέρνει ένα παλιό μου άρθρο.
Ενώ ξέρω καλά τι έχω γράψει, για ποιον και γιατί, είμαι βέβαιος ότι, χωρίς να θέλω να προσθέσω εγώ κάτι, το ίδιο το κείμενο μου ζητάει επωδό και επιμύθιο και sequel και κατακλείδα και ό,τι στο διάβολο με τσιγκλάει.
Είναι μια φράση, την οποία έχω αφήσει να κρέμεται, σαν κλωστή αράχνης που πάει με μεγάλες προσδοκίες να γραπώσει σκούρκο.
Να 'την η κουβέντα:
{Μα ισχύουν...
