Λοιπόν, μαζί; *

"Οι πολίτες δε θέλουν να επιλέξουν μεταξύ δέκα αντιμνημονιακών παρατάξεων, θέλουν να επιλέξουν αντιμνημονιακά".

Ο Κωνσταντίνος λέει:

Η συγκυβέρνηση ενόψει των τριπλών εκλογών –δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές- επέλεξε να παίξει το τελευταίο της χαρτί στον αγώνα για την αντιστροφή του κλίματος δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος στις πολιτικές που ασκεί.

Το ιδιαίτερα ικανό σε θέματα αντιστροφής της πραγματικότητας επιτελείο της,  πρότεινε και πέτυχε τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών την δεύτερη και όχι την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το σκεπτικό τους απλό αλλά κάθε άλλο παρά απλοϊκό. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πετύχει να κερδίσει δήμους από την πρώτη Κυριακή και δεν προχωρήσει σημαντικός αριθμός συνδυασμών που υποστηρίζει την δεύτερη Κυριακή των ευρωεκλογών, θα έχει επιτύχει η συγκυβέρνηση καίριο επικοινωνιακό πλήγμα στην αξιωματική αντιπολίτευση αφού η εικόνα που θα δημιουργηθεί θα είναι αρνητική για την δυναμική του κόμματος της αντιπολιτεύσεως.

Κουβέντες όπως «ούτε δήμαρχο δεν μπορείτε να βγάλετε με την πρώτη» ή «μόνο στο 10% των δήμων υπάρχουν υποψήφιοί σας στον δεύτερο γύρω και μου θέλετε και πρωτιά στις ευρωεκλογές» ή ακόμη «πώς θα γίνεται κυβέρνηση όταν δεν μπορείτε ούτε τις μισές περιφέρειες να πάρετε» θα μονοπωλούν τα τηλεοπτικά παράθυρα και τις ραδιοσυχνότητες.

Υπό το πρίσμα αυτό η ευθύνη των στελεχών, των μελών και των φίλων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους δήμους και τις περιφέρειες είναι ιστορικής σημασίας. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που φιλοδοξεί σε λίγο καιρό να αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της Χώρας να συσπειρώσει στους κόλπους του τις δημιουργικά ανατρεπτικές δυνάμεις αυτού του τόπου για ένα Αύριο χωρίς μνημόνια, χωρίς νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χωρίς παλιές φθαρμένες δοκιμασμένες αποτυχημένες πολιτικές αλλά και χωρίς τα σάπια υλικά του παρελθόντος. Τα υλικά της αποτυχίας δεν μπορεί να αποτελούν συστατικά του Νέου, της Αλλαγής, της Ανατροπής που όλοι παλεύουμε να φέρουμε.

Σε κάθε τοπική κοινωνία υπάρχουν δημιουργικές δυνάμεις που εργάζονται για την ανατροπή των υπαρχόντων δημοτικών διοικήσεων, υπάρχουν δυνάμεις που δεν έχουν ασκήσει διοίκηση τα χρόνια των μνημονίων. Αυτές οι δυνάμεις μπορούν και πρέπει να αποτελούν τον προνομιακό συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ. Υπό την ομπρέλα του και στη βάση μιας ειλικρινούς συνεργασίας μπορεί να υπάρξει κοινό μέτωπο για την ανατροπή των συνδυασμών των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Στον δύσκολο αυτό αγώνα κανείς δεν περισσεύει.

Στον δύσκολο αυτό αγώνα δεν υπάρχει περιθώριο μικροστελεχιακών σκοπιμοτήτων στην πλάτη του ελληνικού Λαού.

Στον δύσκολο αυτό αγώνα όλοι θα κριθούμε από το πόσο εργαστήκαμε υπέρ της διεύρυνσης των συνδυασμών στη βάση της ενίσχυσης της παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στο δεύτερο γύρω των εκλογών.

Στον δύσκολο αυτό αγώνα όλοι θα κριθούμε για τις ενέργειες που κάναμε, αλλά και για όσες παραλείψαμε ώστε οι δήμοι της Χώρας να περάσουν στα χέρια συνδυασμών που ενσαρκώνουν την απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού για καταψήφιση των ασκούμενων πολιτικών.

Στα πλαίσια αυτά καλούμε τους υποψηφίους δημάρχους του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους δήμους να προχωρήσουν σε ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο με τις δημοτικές εκείνες παρατάξεις που ενστερνίζονται τις ίδιες με τον ΣΥΡΙΖΑ αγωνίες για το αύριο, τις ίδιες με αυτόν αξίες και τους ίδιους στόχους ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών μέσα από την καταψήφιση των φιλοκυβερνητικών σχηματισμών.

Είμαστε σίγουροι πως αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση -μέσω συμπράξεων στη βάση προγραμματικών συγκλήσεων- των υφιστάμενων συνδυασμών ώστε να στερήσουμε από την συγκυβέρνηση το άλλοθι της νομιμοποίησης για τις πολιτικές της που εναγωνίως αναζητά.

Η συγκυβέρνηση της εκχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας προσβλέπει στη διαίρεση των δυνάμεων μας για να μπορέσει να επιβιώσει. Ας μην της το επιτρέψουμε με τις επιλογές μας.

«Κανένας δήμος στα κόμματα της συγκυβέρνησης» πρέπει να είναι ο κοινός στόχος όλων μας.

Στα πλαίσια αυτά -και μόνο σε αυτά- ας ερμηνεύσει καθείς τις προσπάθειες που ήδη γίνονται για ευρύτερες συνεργασίες σε δήμους της Χώρας. Κάθε άλλη ερμηνεία των προθέσεων μας είναι το λιγότερο προβοκατόρικη, κρυφοφιλοκυβερνητική και εντέλει αντεθνική.

Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να θέσουν στο επίκεντρο των επερχόμενων τριπλών εκλογών την πολιτική ανατροπής των μνημονιακών κομμάτων και να εμπιστευτούν τους σχηματισμούς εκείνους που εργάζονται χωρίς αποκλεισμούς σε αυτή την κατεύθυνση.

Εγώ είμαι ο ΣΥΡΙΖΑ …

Ο Θάνος προϊδεάζει:

Η Πωλίνα είναι φοιτήτρια στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου, του αγαπημένου μου τόπου γνώσης.

Λυπάμαι που δε μπορώ να την αποκαλέσω φίλη, πριν εκείνη πάρει το απαραίτητο θάρρος, ώστε να μου απευθύνει το λόγο στον ενικό.

Τη γνωρίζω ελάχιστα – κι αυτό το «γνωρίζω» είναι ήδη υπερβολή.

Για την ώρα είμαι θαυμαστής του λόγου της, της διεισδυτικότητας της σκέψης της, της καθαρής οπτικής της.

Αποτελεί για μένα αυτό που λέμε «σταγόνα στον ωκεανό».

Φίλοι θα γίνουμε με τον καιρό, εκτός κι αν την απογοητεύσω – κι αυτό δεν το επιθυμώ.

Της ζήτησα την άποψη σχετικά με ένα άρθρο μου - αδιάφορο ποιο, αφού έχω γίνει κοινότοπος, περιστρεφόμενος γύρω από τα ίδια ζητήματα, αναζητώντας εκείνο το μαγικό κουμπί που θα αφυπνίσει τους συμπολίτες μου.

Η Πωλίνα δεν ξέρει τον Κωνσταντίνο.

Έχει πιθανότατα διαβάσει κάποια κοινή μας αρθρογραφία, ίσως όμως και όχι. 

Αναφέρεται στη δική μου σκέψη, πλην όμως σήμερα θα μάθει, αφού αναμένει τη «νέα ανάλυση», ότι δυο σκέπτονται παράλληλα, συμπληρώνοντας και εν συνεχεία ανατρέποντας τις συμπεπληρωμένες σκέψεις.

Η Πωλίνα λέει:

«…και λοιπόν, σχετικά με το άρθρο σας... ή μήπως να το πω "γνωμάτευση ιατρού" ;;

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, να λέμε και την αλήθεια δηλαδή, μου φάνηκε πολύ έντονος ο πολιτικός σας λόγος σ' ένα γενικότερο πλαίσιο έκρηξης θυμού..

Γενικά δεν συμπαθώ τα πολιτικά κείμενα όπως αυτά που μας μοιράζουν στις σχολές, αλλά κάποια από αυτά (όπως των αριστερών) μας ξεστραβώνουν...

Τους ρίχνω μια ματιά και στην ουσία ενημερώνομαι για πράγματα που συμβαίνουν στη σχολή με τους πρυτάνεις κ.λπ. από ΣΠΟΝΤΑ, μιας και δεν είχα πάρει χαμπάρι για τίποτε και τελικά συνειδητοποιώ σε τι χάλια βρισκόμαστε και με πιάνει ένα άγχος...

Απ’ την άλλη είναι κι αυτά τα ΠΡΟΣΠΈΚΤΟΥΣ θα τα χαρακτηριζα, της ΔΑΠ, τα οποία μόνο ροζ τηλέφωνα δεν έχουν επάνω, αφού είναι τελείως 3 πουλάκια κάθονται και πραγματικά επιβεβαιώνουν πόσο συστημικοί είναι και πόσο ΑΠΛΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΕΚΔΡΟΜΩΝ...

Το κείμενο σας κινείται πολύ στην πρώτη περίπτωση της ενημέρωσης και της επαγρύπνησης..

Είναι δεδομένο πλέον ότι ο λόγος σας είναι πολύ ωραία δομημένος, αλλά όχι με την δικηγορίστικη έννοια, την οποία - διαβάζοντας τα μαθήματά μου -  συνειδητοποιώ ακόμα περισσότερο (για να καταλάβετε τι εννοώ, διαβάζω ας πούμε τώρα στο ποινικό κάποια πρακτικά ανά ενότητες και μου κάνει εντύπωση πως με τη σωστή αιτιολόγηση και έχοντας βέβαια τις κατάλληλες διατάξεις αντίστοιχα, καταλήγει ο καθείς εκεί που τον βολεύει και κερδίζει και το ακροατήριο! Πλάνη, μεγάλη πλάνη αυτό το υποκειμενικό στοιχείο - κλείνει η παρένθεση).

Ο λόγος σας λοιπόν έχει μεν την ευφράδεια του δικηγόρου, αλλά είναι και κάτι παραπάνω.

Εμβαθύνετε ιδιαίτερα στο μυαλό του άλλου και μέσα από τα εμπειρικά περιστατικά που παραθέτετε, ολοκληρώνετε το κείμενο και στην ουσία "σκοτώνετε" τον αντίπαλο με το γάντι!

Και πάλι όμως θυμωμένος !

ΤΟ ΜΕΙΟΝ για εμένα στον πολιτικό σας λόγο είναι ότι κατονομάζετε κόμματα και αυτό μ' έχει κουράσει γενικότερα απ' όλους...

Είναι σωστό να γίνεται, γιατί ο "εχθρός" έχοντας όνομα αποκτά πρόσωπο κι έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί, όμως με το να κατονομάζετε συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις και ν’ αφήνετε απ’ έξω το ΣΥΡΙΖΑ, αυτόματα σας κατατάσσει κάπου και αυτό σας καθιστά μη ουδέτερο, δηλαδή είναι σαν να υπάρχει λύση στα προβλήματα μας και αυτή να είναι ο Αλέξης που εμένα δεν με πείθει..

Κι όταν λέω "εμένα" αναφέρομαι σε μια ουσιαστικά νέα ψηφοφόρο που ξέρω ότι δεν είμαι ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά κάπου στη μέση, δίχως όμως αντιπρόσωπο αυτή τη στιγμή κι έχοντας συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν κομματικές ιδεολογίες, άλλα αυτό που έχουμε ανάγκη είναι το εξής παράδοξο:

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΕΘΝΙΚΟ ΑΙΣΘΗΜΑ...

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ, θεωρώ ότι δεν μπορεί ο καθένας να γράψει πολιτικό λόγο και ο τρόπος που προσεγγίζετε τα πράγματα δείχνει ότι δεν μιλάει - ας μου επιτραπεί η έννοια - κανένα κομματόσκυλο, όπως λέμε εμείς στα πανεπιστήμια τους "βαμμένους", αλλά ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος που έχει κατασταλάξει κομματικά μεν, όμως  εκφραζόμενος ως ένας ουδέτερα θυμωμένος Έλληνας πολίτης.. 

Αυτό είναι σημαντικό για μένα, η ουδετερότητα...

Να παίρνεις θέση μέσα από την ουδετερότητα σου και πιστεύω πως αυτό κάνατε....

ΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟ, απλά κρατήστε το ρεζουμέ ...

Στην αρχή δεν με συγκίνησε ο θυμός σας, όμως με τον τρόπο που τον αιτιολογήσατε και ξανακοιτώντας το κείμενο ξανά, ΜΠΡΑΒΟ γιατί, αν και σύριζα, μιλήσατε ουδέτερα και είπατε πράγματα ουσιαστικά!

Και το "αν και σύριζα" το σημειώνω γιατί ... όσο και να βρέξει και να πλημμυρίσει το ΠΟΤΑΜΙ (του Θεοδωράκη!!), ούτε αυτό θα με πείσει!

Ο Θάνος βλογάει τα γένια του απαντώντας στο εγκώμιο:

Καλημέρα, καλή μου!

Την ανάλυσή σου τη διάβασα ολόκληρη, όχι μόνο ως φόρο τιμής, αφού μπήκες σε τόσο κόπο, αλλά ιδίως επειδή κατόρθωσες να μου δώσεις και να καταγνώσεις το προσωπικό μου στίγμα. Το έλεγα "αντικειμενικό", ο ίδιος, αλλά πίστευα ότι χρειαζόμουν συμπλήρωση. 

Αντιλαμβάνομαι ότι η λέξη που χρειαζόμουν, έπρεπε να στοιχειοθετεί και τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται κάποιος πολιτικός μου εχθρός εντός Σύριζα, για να πείσει τους άλλους να με διατηρήσουν έξω από το κέντρο λήψης αποφάσεων.

Εσύ μου έδωσες τη λέξη: 

οργισμένη ουδετερότητα, του προσδιορισμού μη ήσσονος βαρύτητας έναντι του ορισμού.

Η έννοια των κομματικών μηχανισμών και η ιδιωτεία, την οποία εκείνοι συγκαλύπτουν ("τι κι αν είμαι βλαξ, είμαι με το ... Κόμμα") ουδέποτε με συγκίνησε, απεναντίας λειτούργησε μέσα μου ως εφαλτήριο για σωρεία από "αντί".

ΑντιΠΑΣΟΚος, αντιΝεοΔημοκράτης, αντικομμουνιστής και ούτω καθ´ εξής.

Γιατί να με θέλει κάποιος κοντά του;

Ξέρεις, όταν ζεις τα γεγονότα από κοντά, δυσκολεύεσαι να δεις τη μεγάλη εικόνα - κι εγώ ζω εντός μου, άρα πολύ κοντά...

Αυτό είναι το μέγιστο ζήτημα της αυτογνωσίας: πώς να δει κάποιος τη μεγάλη εικόνα, πώς να αντιληφθεί τον εαυτό του και τα εσωτερικά μειονεκτήματα; 

Οι περσόνες που υιοθετούμε και που μας κινούν έξω, στο δρόμο, μας αποτρέπουν, αφού πρέπει να είμαστε δικηγόροι, μάγκες, σκληροί, χαμογελαστοί, τοίχοι, αδιαπέραστοι. Τώρα, το ότι εσύ αντελήφθης το μείζον του δικού μου χαρακτήρα - και το είπες! -κατ´ αρχήν σε καθιστά γενναιότατη και κατ´ ισοδύναμα εξαιρετική αναλύτρια εκ του συστάδην, αφού η περσόνα μου είναι αποκρυσταλλωμένη (άρα και δυσπρόσβλητη). 

Το ζήτημα είναι ότι μου προσέφερες μια πολύτιμη υπηρεσία, αποδεικνύοντας, όσο και υποδεικνύοντάς μου ένα δρόμο πολλά χρόνια χορταριασμένο στις παρυφές του νου μου. 

Ίσως να μη σου φαίνεται "τόσο" σπουδαίο αυτό που έκανες... Ίσως να θεωρείς ότι "καθένας" θα έκανε το ίδιο, αρκεί να αφιέρωνε λίγο χρόνο, όσον αφιέρωσες κι εσύ. 

Σε διαβεβαιώ, δεν είναι έτσι, μιας ΚΑΙ χρόνος έχει αφιερωθεί στην "περίπτωσή" μου ΚΑΙ αποτέλεσμα δεν έχει βγει σε ευχαριστώ θερμά, μένω υπόχρεως και, με την άδεια σου, θέλω να χρησιμοποιήσω την ανάλυσή σου στο σημερινό μου κείμενο! Αναμένω μόνο να μου πεις αν θέλεις να χρησιμοποιήσω το όνομά σου ή να σε "ζωγραφίσω", όπως εγώ σε βλέπω -σε είδα - μέσα από την ιδιότητά σου και τον τρόπο σκέψης σου σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστώ από καρδιάς!

Η Πωλίνα λέει:

Δέχομαι.

Κι έτσι καταλήγει αυτό το παράδοξο κείμενο.

Ο Θάνος λέει:

Ο Κωνσταντίνος, η Πωλίνα, και του λόγου μου.

Δε μιλάμε από κοινού εμείς οι τρεις διαφορετικοί άνθρωποι από κάθε άποψη: ακαδημαϊκοί πολίτες, το μόνο μας εξωτερικό κοινό στοιχείο, πιστέψτε με.

Το ηλικιακό μας προφίλ, τα εμπειρικά μας δεδομένα, οι θέσεις μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι, οι απόψεις μας, οι προσεγγίσεις μας διαφέρουν.

Αλήθεια όμως διαφέρουν;

Ποιος από τους τρεις πέρασε από το στάδιο της αποκρυστάλλωσης;

Ποιος έβαλε τα γυαλιά στους άλλους δυο;

Ποιος ξεκαθάρισε τι είναι ΣΥΡΙΖΑ σήμερα;

Το λέει από πάνω. Ποιος πρέπει, άραγε, να το κοιτάξει;

"Οι πολίτες δε θέλουν να επιλέξουν μεταξύ δέκα αντιμνημονιακών παρατάξεων, θέλουν να επιλέξουν αντιμνημονιακά".

Οργισμένη ουδετερότητα, παράδοξη έννοια, αλήθεια.

Ποιος θα βρει τον τρόπο;

* των Πωλίνας Ξηνταράκου, Κωνσταντίνου Νάκκα & Θάνου Αθανασιάδη

Διαβάστε Περισσότερα »

Κ.Ε.Α.Ο. – Η δεύτερη φάση του PSI *

Το άρθρο που ακολουθεί είναι ενδεικτικό του τι μπορεί να σημαίνει ή πώς εξειδικεύεται η έκφραση: «διάβασε τα ψιλά γράμματα».

Εάν οι σκέψεις που παρατίθενται πιο κάτω είναι ορθές, τότε όλο το κείμενο θα μπορούσε να συνοψισθεί σε μια παράγραφο

Τα ποσά που κατάσχονται από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των οφειλετών χωρίς ειδοποίησή τους, δεσμεύονται υπέρ της αποπληρωμής των «αγορών» και όχι υπέρ των Ασφαλιστικών Οργανισμών.

Εάν η ανάλυση που ακολουθεί είναι σωστή, τότε, τα γράμματα δεν ήταν τα «ψιλά», αλλά ήσαν τόσο μεγάλα που κανείς (;;;) δεν είδε το σύνολο της εικόνας, παρά μόνο ένα μέρος της.

Εάν οι νόμοι και τα διατάγματα που αναφέρονται πιο κάτω είναι παραποιημένα (η λεγόμενη «μονταζιέρα»), τότε δεν έχει πια αξία το «scripta manent – τα γραπτά μένουν», αφού, ανάμεσα στο κείμενο που δημοσιεύεται διαδικτυακά και το αρχικό υπογεγραμμένο σε πρωτότυπο - hard-copy, μπορεί πάντοτε να αναφύσουν διαφορές.

Το αποτέλεσμα για αυτόν που πληρώνει είναι πάντοτε το ίδιο: Πληρώνει. Σήμερα όμως πειθαναγκάζεται και φέρεται να υποχρεούται να πληρώσει με αίμα κάποιου άλλου τις οφειλές.

Ας δούμε, λοιπόν, ποιος λέει την αλήθεια.

Με τις διατάξεις του άρθρου 101 στον νόμο 4172/2013 (ΦΕΚ 167, τ.Α΄, 23-7-2013) με τίτλο «Φορολογία εισοδήματος, επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012, του ν. 4127/2013 και άλλες διατάξεις.» εξαγγέλλεται από την Κυβέρνηση η ίδρυση στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (Κ.Ε.Α.Ο.) που σκοπό έχει «α) την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης αρμοδιότητας του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας», καθώς και «καθυστερούμενων εισφορών των ασφαλιστικών οργανισμών για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης».

Η δημιουργία του Κ.Ε.Α.Ο. από την Κυβέρνηση αποτελούσε μνημονιακή δέσμευση και η λειτουργία του έχει συνδεθεί με συγκεκριμένα οικονομικά αποτελέσματα ως στόχο.

Στο Κ.Ε.Α.Ο. διαβιβάζονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και του ΟΑΕΕ (από 1/7/2013) και του ΟΓΑ και του ΕΤΑΑ (από 1/1/2014), όταν αυτές αφορούν ποσά συνολικής οφειλής άνω των 5.000 ευρώ, καθώς και οφειλές, οι οποίες, ενώ είχαν ενταχθεί σε ρύθμιση, δεν αποδόθηκαν έγκαιρα από τους υπόχρεους.

Με την υπ’ αριθμόν Φ.80000/οικ.25379/312 που τιτλοφορείται «Διαδικασία είσπραξης και ηλεκτρονικής διαχείρισης των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών εντός του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ)» Απόφαση του Υπουργού Εργασίας, κου Βρούτση (σημειωτέον ότι δεν πρόκειται για Κοινή Υπουργική απόφαση, η οποία θα έφερε και την υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών, κου Στουρνάρα, ως ο νόμος προβλέπει) που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 2699, τ.Β΄ της 23-10-2013, ρυθμίστηκε η λήψη μέτρων αναγκαστικής είσπραξης των ληξιπρόθεσμων ποσών.

Συγκεκριμένα: «Μετά τη λήξη της προθεσμίας των είκοσι (20) ημερών που τίθεται στην Ατομική Ειδοποίηση και εφόσον ο οφειλέτης δεν εξοφλήσει ή ρυθμίσει την οφειλή του, τα Περιφερειακά Τμήματα του ΚΕΑΟ, προβαίνουν στη λήψη μέτρων αναγκαστικής είσπραξης, σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ-Ν.Δ.356/1974)».

Στο άρθρο 1 του ΚΕΔΕ (ΦΕΚ 90, Α΄, 5-4-1974) με τίτλο «Είσπραξις Δημοσίων Εσόδων» αναφέρεται ότι «1. Η είσπραξις των εκ πάσης αιτίας δημοσίων εσόδων ενεργείται κατά τας διατάξεις του παρόντος Ν. Διατάγματος. 2. Ως δημόσια έσοδα θεωρούνται και αι απαιτήσεις ων κατέστη δικαιούχον το Δημόσιον εκ καθολικής ή ειδικής διαδοχής.». Το εν λόγω Νομοθετικό Διάταγμα, προκειμένου να εφαρμοστεί εν έτει 2014, έχει υποστεί επεμβάσεις - τροποποιήσεις, οι πιο σημαντικές εκ των οποίων έχουν προέλθει από αποφάσεις του Γενικού Γραμματέα Εσόδων, κύριο Θεοχάρη, στον οποίον έχουν μεταβιβαστεί αρμοδιότητες έκδοσης κανονιστικών πράξεων, γεγονός που αντιτίθεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας.

Με δεδομένη πλέον την ενοποίηση του ΟΑΕΕ, του ΟΓΑ και του ΕΤΑΑ στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τα έσοδά τους θεωρούνται Δημόσια Έσοδα και οι ληξιπρόθεσμες ή καθυστερούμενες οφειλές των ασφαλισμένων προς αυτά ως οφειλές τους προς το Δημόσιο.

Εύλογα, στο σημείο αυτό, θα αναρωτηθεί ο καλόπιστος αναγνώστης για το κατά πόσο θα έπρεπε οι ληξιπρόθεσμες και καθυστερούμενες οφειλές προς τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς να διεκδικηθούν από το Ελληνικό Δημόσιο με όλα τα νόμιμα μέσα και να εισπραχθούν ακόμη και αναγκαστικά.

Αν μάλιστα αναλογιστούμε την ανεπανόρθωτη ζημία που έχουν υποστεί τα ταμεία έπειτα από το περίφημο PSI, με το οποίο απώλεσαν περί τα 12 δις από τα αποθεματικά τους, η ανάγκη εσόδων προβάλει επιτακτική για τη επιβίωσή τους και την δυνατότητά τους να καταβάλουν συντάξεις.

Είναι όμως νόμιμες όλες οι ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές εισφορές από τη στιγμή που, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, «η ποινική δίωξη επαγγελματιών κάθε ειδικότητας για τη μη καταβολή των εισφορών ασφάλισης των ιδίων ασκείται απαραδέκτως, με ανεπίτρεπτη αναλογική εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 1 § 1 του Α.Ν. 86/1967, η οποία δεν καταλαμβάνει την συγκεκριμένη πράξη (μη καταβολή εισφορών αυτού του είδους), ήτοι κατά παράβαση της βασικής αρχής του ποινικού δικαίου «Καμία ποινή χωρίς νόμο», που ενσωματώνεται στα άρθρα 5§3Σ και 7§1Σ  και, βεβαίως, στο άρθρο 1 του Ποινικού Κώδικα»;

Μήπως η αναλογική εφαρμογή της παραπάνω διάταξης εξυπηρετεί την ανάγκη αύξηση των κατασχεθέντων ποσών, ώστε να εκπληρωθούν οι οικονομικοί στόχοι στους οποίους η Κυβέρνηση έχει δεσμευτεί προς τους δανειστές;

Άραγε αυτή την αναγκαιότητα είχε στο μυαλό του το κλιμάκιο της Τρόικας, όταν πριν λίγες μέρες ασκούσε εντονότατη κριτική στα στελέχη του Κέντρου Είσπραξης Ανεξόφλητων Οφειλών (ΚΕΑΟ) για την αποτυχία τους να ανταποκριθούν στους οικονομικούς στόχους που είχαν δεσμευτεί;

«Βρίσκεστε στο σημείο μηδέν και δεν έχετε προχωρήσει την επιχειρησιακή ετοιμότητα των εισπρακτικών μηχανισμών ούτε βήμα με βάση το χρονοδιάγραμμα» σημειώνει στην έκθεσή του το κλιμάκιο των ελεγκτών.

Πιο σκληρός στις δηλώσεις του ήταν ο Βέλγος εμπειρογνώμων του ΔΝΤ Patrick de Mets που απείλησε ότι θα πάει με το χαρτί της συμφωνίας στον κο Σαμαρά. «Έχω την υπογραφή του πρωθυπουργού σας στη συμφωνία του μνημονίου», φέρεται να είπε. «Αν συνεχίζετε να μην κάνετε απολύτως τίποτα για την βελτίωση της εισπραξιμότητας των οφειλών των ταμείων, θα πάω να τον συναντήσω με το χαρτί που φέρει την υπογραφή του και θα του ζητήσω να αναλάβει την ευθύνη».

Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ - κάτω από την σκέπη του οποίου λειτουργεί το ΚΕΑΟ με «λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια» - έπειτα από τη δημοσιοποίηση της κριτικής των ελεγκτών τής τρόικας, εξέδωσε δελτίο τύπου με τίτλο «Απάντηση στα δημοσιεύματα που απαξιώνουν το έργο του ΚΕΑΟ», στο οποίο παρουσιάζει συνοπτικά το σημαντικό έργο που έχει παράξει το Κέντρο τόσο οργανωτικά όσο και εισπρακτικά.

Ενδεικτικά στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «Η δημιουργία του ΚΕΑΟ αποτελεί μια σημαντική μεταρρύθμιση στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης που αποσκοπεί στην ενίσχυση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος» καθώς και ότι «Το ΚΕΑΟ στοχεύει στην αύξηση της εισροής των δημοσίων εσόδων, στηρίζοντας με το έργο του, το δημόσιο χαρακτήρα του συνόλου των ασφαλιστικών ταμείων.»

Σε άλλο σημείο της αντικρούσει την κριτική της Τρόικας ότι δεν έχει προχωρήσει την επιχειρησιακή ετοιμότητα των εισπρακτικών μηχανισμών, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου δράσεων του. Συγκεκριμένα, αναφέρει:

«…

-Διαβιβάστηκαν στο ΚΕΑΟ οι οφειλές 81.958 οφειλετών συνολικού ποσού 7.526.526.783,24 ευρώ (5.335 οφειλέτες διαβιβάστηκαν τον Οκτώβριο του 2013 και 76.623 οφειλέτες διαβιβάστηκαν στα μέσα Δεκεμβρίου 2013).

-Εστάλησαν 64.267 Προσκλήσεις για τακτοποίηση οφειλών (α' ειδοποιήσεις) και 5.041 Ατομικές Ειδοποιήσεις (β' ειδοποιήσεις).

-3.484 οφειλέτες έκαναν αίτηση για υπαγωγή σε ρύθμιση μετά την εισαγωγή τους στο ΚΕΑΟ, με συνολικό ποσό οφειλών 233,16 εκ. ευρώ.

-Εκδόθηκαν 7.664 παραγγελίες κατάσχεσης εις χείρας τρίτου και 2.081 παραγγελίες κατάσχεσης κινητής και ακίνητης περιουσίας.

-Καταβλήθηκαν στο ΚΕΑΟ 54.840.970 ευρώ από 8.610 οφειλέτες.»

Τα στοιχεία είναι αφοπλιστικά. Το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών λειτουργεί και πετυχαίνει οικονομικούς στόχους αυξάνοντας, κατά δήλωσή του, τα Δημόσια Έσοδα.

Προς τι τότε η αντίδραση των ελεγκτών της Τρόικα;

Ποια χρονοδιαγράμματα και ποιοι στόχοι δεν έχουν ικανοποιηθεί;

Μήπως η Κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για ακόμη μεγαλύτερα Δημόσια Έσοδα μέσω του ΚΕΑΟ;

Στο σημείο αυτό τίθεται ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα, η απάντηση του οποίου φωτίζει την ίδρυση, τη λειτουργία και τους στόχους του ΚΕΑΟ.

Αποτελούν τα ποσά που εισπράττονται μέσω του ΚΕΑΟ ως ληξιπρόθεσμες ή καθυστερούμενες ασφαλιστικές εισφορές, αλλά και τα ποσά που εισπράττονται από όσους οφειλέτες προχώρησαν σε ρύθμιση των χρεών τους, έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων;

Αυτονόητη φαντάζει η απάντηση σε ένα τόσο απλό ερώτημα. Λογικά μπορεί καθείς να συνάγει ότι από τη στιγμή που τα έσοδα του ΚΕΑΟ αποτελούν οφειλές των ασφαλισμένων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα έσοδα του ΚΕΑΟ είναι έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων.

Συμβαίνει όμως αυτό στην πραγματικότητα;

Σύμφωνα με τον ν. 4172/13, «10. Με αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας μετά γνώμη των οικείων Οργανισμών ρυθμίζονται: (…) ο τρόπος και η διαδικασία επίδοσης στους οφειλέτες, η διαδικασία είσπραξης και ηλεκτρονικής διαχείρισης του ΚΕΑΟ, (…) (την προσοχή σας παρακαλώ στο επόμενο) ο χρόνος, ο τρόπος και η διαδικασία απόδοσης των εισπράξεων στους οικείους ασφαλιστικούς Οργανισμούς (…)».

Εξουσιοδοτείται, δηλαδή, να εκδίδει Υπουργικές Αποφάσεις για το πότε, πώς και με ποιον τρόπο θα αποδώσει τα έσοδα του ΚΕΑΟ στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς.

Μέχρις ότου εκδοθεί μια τέτοια απόφαση, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί, τα έσοδα του ΚΕΑΟ από τις ληξιπρόθεσμες ή καθυστερούμενες εισφορές αλλά και τα έσοδα από τις υπό ρύθμιση οφειλές αποτελούν Δημόσια Έσοδα και συνεισφέρουν στο σύνολό τους στη χρηματοδότηση των τρεχουσών δραστηριοτήτων του κρατικού προϋπολογισμού.

Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί η εισφορά αλληλεγγύης υπέρ των ανέργων που κατά δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου κου Όλι Ρέν σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κου Νίκου Χουντή «Εφόσον οι εν λόγω εισφορές αλληλεγγύης καταγράφονται ως έσοδα συνεισφέρουν στη χρηματοδότηση των τρεχουσών δραστηριοτήτων του κρατικού προϋπολογισμού και του ΟΑΕΔ στον τομέα των παροχών ανεργίας».

Εν έτει 2014 και υπό τον κίνδυνο άμεσης κατάρρευσης των ταμείων των Ασφαλιστικών Οργανισμών τα έσοδα του ΚΕΑΟ δεσμεύονται εν τω συνόλω τους στον Ειδικό Λογαριασμό 2 που έχει δημιουργηθεί στην Τράπεζα της Ελλάδας από τους δανειστές της Χώρας.

Τα ποσά, δηλαδή, που κατάσχονται από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των οφειλετών χωρίς προηγούμενη συνταγματικά προβλεπόμενη και νομικά ορθή ειδοποίησή τους, δεσμεύονται υπέρ της αποπληρωμής του Δημοσίου Χρέους και όχι υπέρ των Ασφαλιστικών Οργανισμών. Ούτε ένα ευρώ δεν αποδίδεται στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς.

Ουδέποτε δηλώθηκε ότι αυτός ήταν ο στόχος.

Εξ αρχής το ΚΕΑΟ αποτελούσε τη δεύτερη φάση ολοκλήρωσης του PSI στα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων. Μέσω του ΚΕΑΟ οι εμπνευστές του PSI πέτυχαν «haircut» στους ιδιώτες των ασφαλιστικών ταμείων, όπως είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες του ΟΑΕΕ.

Ο πρωθυπουργός της Χώρας, ο Υπουργός Οικονομίας, ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας μετά της συμβούλου του, ο Υπουργός Εργασίας, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων, με τις επιλογές τους έχουν καταδικάσει σε κατάρρευση το ασφαλιστικό σύστημα της Χώρας και στην ανέχεια τούς συνταξιούχους που δεν θα έχουν λαμβάνειν σύνταξή σε λίγο καιρό.

Οι ευθύνες τους βαρύτατες, πόσο μάλλον όταν για τις πράξεις τους αυτές δεν έχει ενημερωθεί ο Ελληνικός Λαός το συμφέρον του οποίου τοποθετείται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα συμφέροντα των δανειστών της Ελλάδας.

Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε κάθε δύσμοιρο πολίτη που είπε κάποτε:

 «Εγώ δε θα γλύψω για να γίνω λακές του αφέντη».

«Φάρσα ή Τραγωδία,

δεν έχει σημασία.

Πέλεκυς θα πέσει η Ιστορία

θα τσακίσει τις ζωές των Υπάνθρωπων Κάποιων.»

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

*Των Θάνου Αθανασιάδη & Κωνσταντίνου Νάκκα

Διαβάστε Περισσότερα »

Σύριζα, σφύριζα, σύριγγα, σφυρίδα *

Διαβάζω άρθρα πολεμίων.

Ωραία φάση, γελάω πολύ.

Δεν ήξερα ότι ο Σύριζα λέγεται και "σφύριζα", προφανώς κλέφτικα, λέω εγώ με το μυαλό μου.

Λέγεται και "σύριγγα", προφανώς από τα πρεζόνια που θεωρείται ότι τον απαρτίζουν.

Πάλι από το μυαλό μου το βγάζω ετούτο.

Οι κυρίες της καλής κοινωνίας του 2008 κ.π.τ.π. (και προς τα πίσω) μετά βδελυγμίας απορρίπτουν τις αριστερίζουσες απόψεις.

Τέρμα τα μούτσι, άμα βγουν τα ταγάρια.

Οι κύριοι των δομικών επαγγελμάτων, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, εργολάβοι, χτίστες, της οικοδομής εν γένει τα παιδιά, καθόλου δεν τραβιούνται με τις σφυριζαίικες και συριγγαίικες ιδέες. 

Οι καθώς πρέπει της κοινότητας των Ιουλίων, των Αυγούστων και των Σεπτεμβρίων αφοσιώνονται στις διδαχές και νουθεσίες της λατρεμένης των μητρός, καθώς και στις αρχαιοελληνικής προδήλως προελεύσεως παραδοχές περί την αξία του αμύνεσθαι εκ του συστάδην. 

Είναι και κάτι κεριά με κάτι λιβάνια που διατηρούν το δικαίωμα του ξυγγράφειν, ενώ γόνοι υπουργών της αλήστου μνήμης εθνοσωτηρίου εξανίστανται.

Χάθηκε και το αερόπλανο .... 

Γελάω και κλαίω πολύ. 

Πονάει κι η κοιλιά μου.

Τι να 'μαι, άραγες;

Μην να 'μαι συριγγαίος;

Μην να 'μαι σφυρίχτρας;

Μην να 'μαι σφυρίδα;

Καλύτερα να το θέσω, ίσως:

Τι να μην είμαι; 

Μην να μην είμαι κορόιδο;

Μήπως έφαγα τόσο δούλεμα, που φτάνει πια;

Πετυχαίνω μια παρεούλα καλή χθες το μεσημέρι. Απ' όλα μέσα, όλα πράσινα, από το λαχανί ως το πενικιλλινέ.

"Τι μαθαίνω, θα είσαι υποψήφιος;", μου λέει ο προσφιλής, όσο και still κρυφο-ΠΑΣΟΚος.

"Σου είπα εγώ τέτοιο πράγμα, ρε;" αντιρωτώ.

"Όχι εσύ, αλλά το άκουσα! Λοιπόν, θα είσαι;"

"Δε με θέλει κανείς εμένα για υποψήφιο, για κανέναν δεν είμαι καλός, κανένας δεν με εμπιστεύεται, αφού, αν βγω, θα κλάψουν μανούλες γαλαζοπράσινες", ανταπαντώ.

"Ε, τότε, αφού δεν είσαι υποψήφιος, δεν κοιτάς τι μπορείς να κάνεις για μένα;" ρωτάει.

"Και με ποιον κατεβαίνεις εσύ, παλικάρι;" αντιρωτώ, αν και ξέρω την απάντηση.

"Με τον λιγότερο κακό", μου απαντά.

Ειλικρινής;

Μπορεί.

Κουτός;

Σε καμία περίπτωση!

Θα μπορούσε να μου δώσει άλλη απάντηση;

Να πει, επί παραδείγματι, "με τον καλύτερο!!";

Μπα...

Είπαμε, κουτός δεν είναι.

Επειδή όμως εγώ σιωπώ και η σιωπή είναι ενοχλητικό πράγμα, υποχρεώνεται να συνεχίσει:

"Αυτή είναι η κοινωνία μας, αυτή είναι η δυναμική της, αυτές οι δυνατότητές της, αυτός ο τρόπος σκέψης της, τι άλλο μπορεί να γίνει;"

Αυτό το φαινομενικά ηττοπαθές που ακούω, φαινομενικά εφαλτήριο έχει τον ομιλώντα - και υποψήφιο παρά τω μη χείρονι.

Αυτή η ηττοπάθεια και η αποδοχή της ήττας, ώστε να προχωρήσουμε μέσα στα συντρίμμια, έχει δήθεν εμφιλοχωρήσει στο συνομιλητή μου και τον κάνει να εκφράζεται και να φαίνεται τόσο λίγος, σε πετά σημεία:
"α. Την πατήσαμε όλοι.
β. Τώρα ας κάτσουμε να το πιούμε με το ζουμί μας. 
γ. Εγώ πράττω μόνον το αναγκαίο, δε φταίω, με ξέρεις, σε τίποτε από όσα δεινά έχουν ενσκήψει. 
δ) Ναι, υπήρξα ΠΑΣΟΚος, αλλά απλός ψηφοφόρος, δεν πήρα αποφάσεις, δε συμμετείχα στην καταστροφή.
ε) Τώρα το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε, δεν είμαι πια ΠΑΣΟΚος, αλλά στηρίζω, επιλέγω να εκτεθώ, είμαι υποψήφιος με έναν άλλο, επίσης πρώην ΠΑΣΟΚο. 
στ') Αυτόν ξέρω, αυτή είναι η κοινωνία μας. 
ζ) Αυτός είμαι."

Αλλά δεν μου λέει:
"Θέλω να συνεχίσω να σε διοικώ". 

Αυτό το κρύβει επιμελώς, κάτω από τη φαινομενική μετριοπάθεια, την αποπομπή του κακού ΠΑΣΟΚ, κάτω από τη γενικότερη κατάπτωση των θεσμών και το πραγματικό της καταπτοημένης κοινωνίας.  

Μου πλασάρεται ως η μία διέξοδος.  

Και, ναι, έχουμε υπάρξει καλοί γνωστοί, κακό δε μου 'χει κάνει σε προσωπικό επίπεδο, αλλά, να μωρέ, δε γουστάρω.

Δε γουστάρω να με διοικήσει αυτός, επειδή αυτός δε θα με διοικήσει, τα λαμόγια που κρύβονται επιμελώς στα χαμομήλια τάχαμ' πάλι θα με διοικήσουν.

Αυτός δε μπορεί να διοικήσει ούτε τον εαυτό του, ειδάλλως θα είχε διαολοστείλει τον πρώτο που θα τον πλησίαζε με μαλαγανιά.
"Γιαυτό σου λέω, εμάς μας ξέρουν. Εσύ καλό παιδί είσαι, δείγματα δεν έχεις δώσει. Μπες εσύ και θα κάνουμε κουμάντο εμείς, μαζί με το μπαμπά σου, να έχεις και καβάτζα ότι δε σε δουλεύουμε".

Σαν να ήμουν παρών στη συζήτηση, στ' αυτιά μου ηχεί.

Και πώς πείθεται ο καμένος;
Πώς το καταπίνει ο κουρελιασμένος;
Πώς δε βλέπει το προφανές ο - κατά τα λοιπά - ευφυής;

Στο χωριό μου λένε, άντρες σωστοί, 40άρηδες και 50άρηδες, με οικογένειες, γυναίκα και παιδιά:

"Ζει ο γέρος, μόνος δεν παίρνω απόφαση".
"Η μάνα δεν πέθανε ακόμη. Εκείνη διαφεντεύει την περιουσία, προίκα την έχει από τον πατέρα της, εξάλλου".

Και μένει το χωριό μου στην εποχή προ κατά και μετά τους γκασταρμπάιτερ με τα Όπελ τα Ασκόνα τα 1200άρια.

Γεμάτο ΠΑΣΟΚους και Νεοδημοκράτες.

Πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να περνιούνται για ξύπνιοι: κάνουν τους Συριζαίους και στις κατ' ιδίαν συζητήσεις, όσο και όταν υποχρεώνονται, μολογάνε ότι χρειάζεται να χώσουν "εκεί στους σφυριζαίους" κανά δικό τους παιδί, για να γίνει η δουλειά.

Και χασκογελάνε κι αυτοί, που τα κουτσοκαταφέρνουν ακόμη να μην τους προγκήξει κανείς, "επειδή ο Αλέξης μας χρειάζεται, πώς να διοικήσει μόνος;"

Κι έρχομαι εγώ με τη σειρά μου να αναρωτηθώ:

Ποιος ρώτησε τον Αλέξη και όλους τους συριγγαίους μαζί με τους σφυριζαίους,΄όλους εμάς τα κορόιδα, τα άξια χλεύης και ειρωνίας από μερους των οπαδών του κρυφοΠΑΣΟΚισμού, ποιος διάολος τους έβαλε να σιχτιριστούμε στην τελική.

Ποιος τους είπε ότι δεν ξέρουμε ποιοι είναι.
Χθες γεννηθήκαμε;

Ποιος τους είπε ότι ενδιαφερόμαστε για τη βοήθειά τους στην εξουσία.
Κατάφεραν κάτι άξιο λόγου, ώστε να διεκδικούν συμμετοχή;

Ποιος τους είπε ότι θα ανεχόμαστε για πολύ ακόμη την κατρακύλα τους.
Αλήθεια, τους φαίνεται πολύ καλή επιλογή η συμμετοχή στα κόλπα του Σαμαρά;

Πόση ξεφτίλα να διοικεί την Ελλάδα με τόσο άκρατα νεοφιλελεύθερο τρόπο άνθρωπος που συνυπέγραψε τη διακύρυξη της 3ης Σεπτέμβρη;

Πόσο μπορεί να ξεχάσατε τον Ανδρέα σας, ρε;

Δεν έχει σημασία τι σκεπτόμαστε εμείς για το ΠΑΣΟΚ. Εσείς έχει σημασία τι σκέπτεστε.

Δεν ντρέπεστε;

... κι ας είμαι εγώ ο κακός για απόψε.

*του Θάνου Αθανασιάδη

Διαβάστε Περισσότερα »

Quid pro quo *

Και έτσι έγιναν όλα.

Χάλια μαύρα, αλλά έγιναν.

Και κανείς δε θέλει να πληρώνει τους κόπρους της δημόσιας διοίκησης, αλλά και κανείς δε θέλει να το πει φωναχτά.

Επειδή αυτοί οι κόπροι συμβαίνει να είναι τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας των αυτοδυνάμων κυβερνήσεων, της προ κρίσεως εποχής, οι σαλεμένοι, οι φασίζοντες, οι λουφαδόροι, οι ψευδεπίγραφοι, οι φαλκιδευτές .

Επειδή μέσα σε αυτούς τους κόπρους συμπεριλαμβάνονται και όλα τα δήθεν αριστερίζοντα δημίοσιοϋπαλληλάκια που με τους μικροεκβιασμούληδές τους διατηρούν τις θεσούλες, το αυτοκινητάκι, το σπιτουλάκι, το εξοχικούλι, την υπεράνω μούρη, τη συγκατάβαση στο βλέμμα, την αλληλεγγύη, την υπεύθυνη θέση, τη συγκαταβατικότητα, τον παρτακισμό, όλα όσα συνιστούν τη λέξη σύχαμα στη νεοελληνική πραγματικότητα:
Τα ΔΗΜΑΡοΙουδάκια.

Επειδή όποιος ισχυριστεί ότι είναι άχρηστες οι κυριούλες που κάνανε τις σχολικούς φύλακες, ότι θα μπορούσε να γίνεται δωρεάν αυτό, επειδή αυτές οι κυριούλες θα έπρεπε να νιώθουν υποχρέωσή τους να φυλάνε τα παιδιά - και τα δικά τους μαζί - από τους κάφρους οδηγούς που περνάνε σαν μανιακοί μπροστά από τα σχολεία, οι οποίοι συμβαίνει να είναι γονείς παιδιών, τα οποία φοιτούν σε αυτά τα σχολεία, δεν είναι αλληλέγγυος και να πάει να πνιγεί στο βόθρο της νεοφιλελευθερίστικης βαρβαρότητας.

Επειδή κάθε ανθυπο-πολιτευτής τη σήμερον  - και τα τελευταία 200 χρόνια  - μια χρησιμότητα έχει, να υπόσχεται καθησιό, αραλίκι και τύπου ξέρεις-ποιος-είμαι-εγώ-ρε θεσούλες σε κάθε άχρηστο πλάσμα που μπορεί να ταϊστεί από τους φόρους των καλών φορολογούμενων πολιτών.

Επειδή δε μπορώ να καταλάβω πώς κάθε κόπρος που περιγράφεται πιο πάνω  - α. πολιτευτής της θεσούλας και β. γλύφτης για τη θεσούλα - είναι δυνατόν να είναι ταυτόχρονα ΚΑΙ κόπρος ΚΑΙ καλός φορολογούμενος πολίτης.

Επειδή αυτοί οι κόπροι - πολίτες - γλύφτες - άχρηστοι - καλοί - κακοί - κουτσοί - στραβοί, συμβαίνει να συνιστούν το μείζον εκλογικό σώμα. 

Επειδή, εν τέλει, φαίνεται ότι όποιος δώσει τη θεσούλα, γίνεται και πρωθυπουργός.

Ποιοι κόπροι όμως;

Οι δάσκαλοι; 

Οι καθηγητές;

Οι νοσηλευτές;

Αυτοί δεν πήραν πτυχία;

Είναι κόπροι αυτοί οι πτυχιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι;

Είναι κόπροι οι πτυχιούχοι της χώρας, οι οποίοι κατέλαβαν θέσεις στο Δημόσιο;

Οι απόφοιτοι του Παντείου;

Οι απόφοιτοι της Νομικής;

Οι απόφοιτοι της Ιατρικής;

Δε χρειάζεται τελικά το Δημόσιο;

Ποιο είναι, εν τέλει, το Δημόσιο;

Ποιους σκοτώνει ο Αντώνης, ο Βαγγέλης κι ο Φώτης με όργανα τον Άδωνι, το Σίμο και τον καράφλα;

Σύμφωνα με την αυστηρή και αναγκαία διάστασή του, Δημόσιο είναι το Υπουργείο των Οικονομικών και τα ένστολα.

Χρήμα και ασφάλεια.

Οι άλλοι δε χρειάζονται;

Γίνεται να μείνεις αγράμματος το 2014;

Γίνεται να πεθαίνεις χωρίς βοήθεια;

Τι όμορφα που γίνονται οι αποστολές διάσωσης στα έργα, όταν τρία αεροπλανοφόρα και πέντε λόγοι καταδρομέων ορμούν και σώζουν το ριψοκίνδυνο παλικάρι στα Ιμαλάια, ε;

Κι εσύ θα πεθάνεις πέντε ευρώ δρόμο έξω από το νοσοκομείο.

Και μπορεί οι κουκουέδες να χαίρονται που το καπιταλιστικό σύστημα και η βρωμερή αστική τάξη καταβαραθρώθηκε, να γουστάρουν να βλέπουν εκείνους που μέχρι χθες τους έλεγαν ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν είναι λύση, δεν ήταν ποτέ η λύση, να πεινάνε και να περιφέρουν την τσακισμένη υπερηφάνειά τους στα συσσίτια και τα κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, τις αγορές πατάτας από τη Θήβα και κρεμμυδιών από την Πτολεμαΐδα, τα οποία κατευνάζουν και καταστέλλουν το αναγκαίο, την εξέγερση, αλλά εγώ δε χαίρομαι.

Δε χαίρομαι που η αστική τάξη δεν εξεγείρεται.

Δε χαίρομαι που εκπροσωπείται από τενεκέδες, δειλούς και λουφαδόρους.

Δε χαίρομαι που δεν έχει βρεθεί ακόμη εκείνος ο τύπος που θα πει, με το βάρος της θέσης του: 

"Παραιτηθείτε όλοι". 

Ταυτόχρονα.

Το λέω εγώ, αλλά νιώθω μόνος. 

Το λέω εγώ, αλλά δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος.

Δεν έχω κατηγορηθεί για κόπρος ακόμη.

Για αλήτης, ισοδύναμο του "δικηγόρος", ναι.

Για σαπρόφυτο, παρασιτικό ζώο στις πλάτες των καλών δημοσίων υπαλλήλων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων, ναι.

Τυχαία και εξ ανάγκης με ρωτούν τα μέλη των καλών δημοσίων υπαλλήλων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων τι να κάνουν απέναντι στη λαίλαπα των καιρών.

Πρωτίστως επιλέγουν να πάνε να γλύψουν, να κλαφτούν και να παρακαλέσουν τους δημίους τους.

Μετά φτάνουν σε μένα.

Κι εγώ, ο δικηγόρος, είμαι ο στυλοβάτης της αστικής τάξης.

Ο Στάλιν με μισούσε, δεν ήθελε αντικρούσεις στις κομισσαριακές αγορεύσεις στα λαϊκά δικαστήρια. 

Στο Γκουαντάναμο δεν πέρασα την πόρτα, οι Μυστικές Υπηρεσίες έκριναν ότι ήμουν αχρείαστος.

Στις λαϊκές ετυμηγορίες του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, στο Αφγανιστάν θα έβγαζα το ψωμί μου πουλώντας πεπονόσπορο ανάλατο. 

Κάθε ηλίθιος που ξέρω, τα "νομικά" τα λέει "νομικίστικα".

Σαν να του λέω εγώ τα "τσιγάρα", "τσιγαρλίκια".

... να μας ακούσει κι η Ασφάλεια.

Σαν να του λέω τα "κρεβάτια" που πουλάει "καριόλες".

"- Γεια σας, έμαθα από τη διαφήμιση ότι φέρατε πάμφθηνες καριόλες από τη Σουηδία με διπλό ανατομικό. Θέλω να πάρω μία, κι άμα μ' αρέσει, θα φέρω και το γιο μου που είναι άπραγος να πάρει άλλη μία της αρεσκείας του".

... να μας ακούσει κι ο κόσμος όλος.

Αλλά, ξέρεις τι γίνεται;

Ιδέα δεν έχεις, φίλε.

Και μπορεί το "Δόγμα του Σοκ" της Ναόμι Κλάιν να σε άφησε, εμβριθή αναλυτά, αδιάφορο - να είπες "κλάιν μάιν", αλλά τελικά το έπαθες το σκηνικό.

Και τώρα ψάχνεσαι προς οποιαδήποτε ηλίθια λύση, εκτός από τη σωστή. 

Τα λόγια της κυριούλας ηχούν στ' αυτιά μου και κουδουνίζουν και στου μπερμπάντη συζύγου της, ο οποίος την παρακολουθεί χωρίς να της σκάει σφαλιάρα μπροστά μου, να χαρώ κι εγώ κι ας τον επαναφέρω - μετά - στην τάξη, υπενθυμίζοντάς του το ποινικά κολάσιμο της ειδεχθούς πράξης του:

"Με αυτά που θέλει να μας πάρει, θα μας αναγκάσει να πάμε όλοι στη Χρυσή Αυγή!!"
" - Κυρία μου, θα σας τα πάρουν διπλά, μπράβοι είναι οι άνθρωποι κι εσείς ξενοδόχος".
(τα δεύτερα του δικηγόρου).
"Μπράβοι, ε; Λέτε; Ε, τότε να μην ψηφίσουμε τίποτε, αν είναι να μας τα πάρουν κι αυτοί!!"
" - Έχετε κι άλλη επιλογή, κυρία μου".
(πάλι τα δεύτερα του δικηγόρου)
"Α, όλα κι όλα, ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Νέα Δημοκρατία ψηφίζω ξανά!!"
("Στέρηση δικαιώματος ψήφου και καταναγκαστικά στην κουζίνα σου, να ανάβεις μπάφους, μωρή καριόλα, κι άσε τα δικηγορίστικα σε τα μας!!"

Αυτό ο δικηγόρος το λέει στον εαυτό του, ενώ χαμογελά συγκαταβατικά στο σύζυγο που σκέπτεται ότι η χοντρέλα, συγγνώμη η σύζυγος, κάποια στιγμή θα σκάσει από το κακό της κι εκείνος ελεύθερος πια θα αγναντέψει τις ανατολικές καριόλες, το πιο κοντινό του σε επανάσταση και αριστερά).

Κι η Αριστερά των αγώνων της ήττας, η Αριστερά του χυμένου αίματος, και των ξερονησίων, η Αριστερά της μούφα κουλτούρας και του δήθεν πνεύματος;

Αυτή η Αριστερά ανήκει στο κουκουέ και τη δημαρίτσα. 

Εμένα, το δικηγόρο, δε με αφορά.

Εγώ ορκίστηκα πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Πατρίδας μου.

Αυτό ορκίστηκα κι έχω μπέσα και το τηρώ.

Κι όταν βλέπω ανθρωπάρια τερματισμένα και πεταγμένα έξω από τη μηχανή που τα έφαγε ζωντανά, αυτά και τα νιάτα τους, δε χαίρομαι.

Δε χαίρομαι που οι άνθρωποι που υπήρξαν συμμαθητές μου και δεν ήταν "των γραμμάτων" κι έγιναν αλουμινάδες, οδηγοί, περιπτεράδες, μαγαζάτορες, έγιναν βορά στους συνδικαλιστές κόπρους τους.

Δε χαίρομαι που η γενιά που ζει σήμερα, χάνει τα νιάτα της για χάρη των αποτυχημένων μισαλλόδοξων φαφλατάδων υπερπλουσίων κάφρων γερομπαμπαλήδων που επιδεικνύουν στις ματρόνες τους το ανώμαλο υπερεγώ του "τι τους κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να σου κάνω εσένα που αγόρασα".

Δε χαίρομαι που, αντί να μου λέτε να σας βοηθήσω να σώσετε ατομικά το τομάρι σας με τα "νομικίστικά" μου, δε μαζεύεστε όλοι μαζί να μου πείτε, "φίλε, εγώ ξέρω από κηπευτικά, ο άλλος από ψάρεμα, ο τρίτος από εμπόριο, αλλά κανείς μας δε νογάει τι στο διάολο θα πάθουμε και πόσο θα συνεχιστεί αυτό το πράγμα".

Γιατί τότε θα χαρώ να κάτσω σαν φίλος, όχι σαν δικηγόρος, και θα σας εξηγήσω ότι μπορεί να μην καταλαβαίνετε σήμερα το νόμο που βλέπετε, επειδή αυτό που βλέπετε δεν είναι ο νόμος που γράφουν τα βιβλία και ξέρω εγώ, αλλά μια άτιμη, άδικη, φαλκιδευμένη, ψευδεπίγραφη παράφραση, κομμένη και ραμμένη στα γούστα του γερομπαμπαλή που σας λέει "τι σου κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να κάνω στη ματρόνα μου", κάθε βράδυ και κάθε πρωί.

Γιατί τότε θα ζητήσω quid pro quo:

Όχι χρήματα για την παροχή των υπηρεσιών μου, αλλά κάποιος να με μάθει να ψαρεύω, κάποιος να κλαδεύω, κάποιος να μαζεύω καπνά και κάποιος να οδηγώ τριαξονικό.

Και σαν φίλος θα σας βάλω να οργανωθείτε με βάση τον υγιή συνδικαλισμό, χωρίς "εκλεγμένη αντιπροσωπεία", αλλά με βάση το νόμο που διδάχθηκα και ξέρω καλά, όσο εσείς το κλάδεμα. 

Και σαν σύντροφος θα κάτσω να ψάξουμε να βρούμε ποιες διατάξεις μέσα στα "νομικίστικα" σας προστατεύουν απέναντι σε αυτούς τους ανερμάτιστους κάφρους και θα γράψω για σας τα δικόγραφά μου και θα τα παρουσιάσω στους δικαστές που ήταν, είναι και παραμένουν η μία από τις τρεις εξουσίες που ακόμη και σήμερα μπορείτε να εμπιστευθείτε, μιας και αυτοί έχουν τη δυνατότητα να φανούν εξίσου έντιμοι και μπεσαλήδες και τηρητές και τιμητές των όρκων που δώσαμε άμα τη αποφοιτήσει και άμα τη εισόδω στο λειτούργημά μας, τα νομικά.

Υπηρετώ ακόμη το Σύνταγμα που έγινε κουρέλι και δε μπορεί να σε προστατεύσει από μόνο του, αφού είναι λέξεις, μόνο λέξεις, φίλε.

Εσύ πρέπει να κάνεις τις λέξεις πράξη.

Το υπηρετώ, επειδή η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά η σπάθα της κόβει ξυράφι και το χέρι που θα την οδηγήσει στο ακριβές χτύπημα, θέλω να είναι το δικό σου.

Είμαι ο Δικηγόρος και γνωρίζω νομικά.
Είμαι ο πιο αριστερός άνθρωπος που γνωρίζεις, μαζί με το γιατρό που τιμά τον Όρκο του Ιπποκράτη και κάθε επιστήμονα που τηρεί την επιστημοσύνη του.

Και θέλω να στρέψεις το βλέμμα σου στη λύση.

* του Θάνου Αθανασιάδη

Διαβάστε Περισσότερα »