Στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κα Ευτυχία Κουτζαμάνη, παρέδωσε το πόρισμα των εννέα σελίδων για την Χρυσή Αυγή ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κος Χαρ. Βουρλιώτης.
Σύμφωνα με το πόρισμα, η βασική κατηγόρια που αποδίδεται στους συλληφθέντες είναι αυτή της συστάσεως εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και δέκα ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, αριθμός ο οποίος μπορεί να συμπληρωθεί, να μειωθεί ή/και να τροποποιηθεί, εάν και εφ’ όσον υπάρξουν και νέες πληροφορίες.
Για την ώρα αυτά είναι τα δεδομένα.
Μεταξύ των συλληφθέντων βρίσκονται και εν ενεργεία βουλευτές υφισταμένου πολιτικού κόμματος με εκπροσώπηση στη Βουλή των Ελλήνων.
Η σύλληψη των βουλευτών έγινε με βάση το άρθρο 62 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο «δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα», όταν η σύλληψη αφορά σε μέλος του Εθνικού Κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με τη δημοσιοποιηθείσα νομική κρίση, η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί αυτόφωρο κακούργημα αφού θεωρεί το έγκλημα διαρκές, γεγονός που δικαιολογεί τη σύλληψη των βουλευτών, χωρίς την προηγούμενη άρση της βουλευτικής τους ασυλίας.
Έγκυροι συνταγματικοί κύκλοι εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το «ποιο ακριβώς είναι το αυτόφωρο κακούργημα που διέπραξαν που να δικαιολογεί την σύλληψη βουλευτών», με δεδομένο ότι η βουλή «έχει θεσμοθετημένη διαδικασία άρσης της βουλευτικής ασυλίας στα πλαίσια της αυτοπροστασίας της, η οποία και θα έπρεπε να ακολουθηθεί».
Οι ίδιοι συνταγματικοί κύκλοι αναφέρουν ότι «οι νόμοι δεν μπορούν να καταστρατηγούν το Σύνταγμα και η τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας είναι υπεράνω κομμάτων, καθώς το Σύνταγμα πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις ανεξάρτητα αν αφορά σε βουλευτές αυτής ή της άλλης παράταξης».
Στο σημείο αυτό ας γίνει μια αναφορά στα εξής, τα οποία είναι ίσως ενδιαφέροντα:
Με το άρθρο 7 του ν. 3691/2008, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 3932/2011, συνεστήθη "Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης" (εφεξής "Αρχή"), σκοπός της οποίας είναι η λήψη και εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την πρόληψη και καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, καθώς και ο έλεγχος των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης των προσώπων που αναφέρονται στις περιπτώσεις στ` έως και ιε` της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 3213/2003. Η Αρχή απολαμβάνει διοικητικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας και συγκροτείται από τον Πρόεδρο και ένδεκα (11) Μέλη, καθώς και από ισάριθμους αναπληρωτές τους, οι οποίοι πρέπει να διαθέτουν τις αυτές ιδιότητες και προσόντα με αυτούς. Ο Πρόεδρος και τα Μέλη της Αρχής απολαμβάνουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας και δεσμεύονται μόνο από το νόμο και τη συνείδηση τους. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 7Α του ν. 3691/2008, όπως προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 2 του ν. 3932/2011, η Αρχή απαρτίζεται από τρεις αυτοτελείς Μονάδες, με διακριτές αρμοδιότητες, προσωπικό και υποδομές, υπό κοινό Πρόεδρο. Η Β` Μονάδα Οικονομικών Κυρώσεων κατά Υπόπτων Τρομοκρατίας συγκροτείται από τον Πρόεδρο και δύο (2) Μέλη της Αρχής, είναι δε αρμόδια και για τον προσδιορισμό των φυσικών ή νομικών προσώπων ή οντοτήτων που σχετίζονται με την τρομοκρατία και τη δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 49Α του ν. 3691/2008, όπως προστέθηκε με το άρθρο 7 του ν. 3932/2011. Στις διατάξεις του τελευταίου αυτού άρθρου ορίζονται τα εξής: "1. Η Β` Μονάδα της Αρχής προσδιορίζει τα σχετιζόμενα με την τρομοκρατία φυσικά και νομικά πρόσωπα ή οντότητες, βασιζόμενη σε ακριβείς πληροφορίες ή στοιχεία που υποβάλλονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ή τις εισαγγελικές, δικαστικές ή άλλες διωκτικές αρχές. Οι πληροφορίες και τα στοιχεία αυτά αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα ή οντότητες που διαμένουν ή εδρεύουν ή κατέχουν περιουσία, σύμφωνα με την έννοια της παρ. 6 του άρθρου 187Α του ΠΚ, στην ημεδαπή και τα οποία διέπραξαν ή διαπράττουν ή αποπειρώνται να διαπράξουν ή συμμετέχουν ή με οποιονδήποτε τρόπο διευκολύνουν την τέλεση τρομοκρατικών πράξεων, όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 187Α του ΠΚ, όπως ισχύει. Ειδικότερα, στη Μονάδα υποβάλλονται τα εξής: α) τα αποδεικτικά στοιχεία ή οι πληροφορίες οποιουδήποτε είδους που προέκυψαν από τη διενέργεια ελέγχων σε βάρος νομικών προσώπων ή οντοτήτων που ανήκουν ή ελέγχονται από τρομοκράτες ή τρομοκρατικές οργανώσεις ή σε βάρος φυσικών ή νομικών προσώπων ή οντοτήτων που είτε βοηθούν ή παρέχουν οικονομική, υλική, τεχνολογική ή οποιαδήποτε άλλη υποστήριξη με σκοπό την υποβοήθηση τρομοκρατικών ενεργειών, είτε συνδέονται με οποιονδήποτε τρόπο με τρομοκράτες ή τρομοκρατικές οργανώσεις, β) οι ασκηθείσες ποινικές διώξεις για τρομοκρατικές πράξεις ή χρηματοδότηση τρομοκρατών ή τρομοκρατικών οργανώσεων, γ) οι καταδικαστικές αποφάσεις για την τέλεση τρομοκρατικών πράξεων και δ) οι καταδικαστικές αποφάσεις για τη χρηματοδότηση μεμονωμένων τρομοκρατών ή τρομοκρατικών οργανώσεων. Η Μονάδα συντάσσει και τηρεί κατάλογο που περιλαμβάνει τα ονόματα των προσδιοριζόμενων ως σχετιζόμενων με την τρομοκρατία φυσικών και νομικών προσώπων ή οντοτήτων, καταχωρίζοντας σε αυτόν επαρκή συμπληρωματικά στοιχεία που επιτρέπουν την αποτελεσματική διαπίστωση της ταυτότητας τους, διευκολύνοντας έτσι την αποφυγή λήψης μέτρων κατά εκείνων που φέρουν το αυτό ή παρόμοιο όνομα, επωνυμία ή διακριτικό τίτλο. ... 7. Η επίδοση της απόφασης της Μονάδας στα φυσικά και νομικά πρόσωπα ή οντότητες γίνεται κατά το
άρθρο 155 παρ. 1 εδάφιο α` του ΚΠΔ, αμέσως μετά την ένταξη των ονομάτων τους στον κατάλογο ή τη δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων. 8. Η Μονάδα μπορεί να ανακαλέσει την απόφαση της για την ένταξη του ονόματος στο σχετικό κατάλογο ή τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων οποιουδήποτε φυσικού ή νομικού προσώπου ή οντότητας, είτε αυτεπαγγέλτως είτε ύστερα από σχετική αίτηση του προσδιοριζόμενου στην απόφαση πραγματικού δικαιούχου ή οποιουδήποτε τρίτου έχει έννομο συμφέρον, επί της οποίας αποφαίνεται εντός δέκα ημερών, αν πεισθεί ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι που επέβαλαν τη λήψη της σχετικής απόφασης. 9. Τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή οντότητες, των οποίων η ανωτέρω αίτηση δεν έγινε δεκτή, μπορούν μέσα σε διάστημα τριάντα ημερών από την επίδοση της απορριπτικής απόφασης της Μονάδας, να προσφύγουν ενώπιον του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου, που συνεδριάζει με τριμελή σύνθεση ως συμβούλιο. 10. Το συμβούλιο του Αρείου Πάγου αποφαίνεται για την προσφυγή που ασκείται κατά την προηγούμενη παράγραφο εντός τριάντα ημερών από την κατάθεσή της, ύστερα από έγγραφη πρόταση του οικείου εισαγγελέα, που υποβάλλεται στο συμβούλιο εντός δέκα ημερών από την κατάθεση της προσφυγής. Ο αιτών έχει δικαίωμα αυτοπρόσωπης εμφάνισης ενώπιον του συμβουλίου μαζί με τους συνηγόρους του για να ακουσθεί και να δώσει κάθε διευκρίνηση, καλείται δε για το σκοπό αυτόν πριν από είκοσι τέσσερις τουλάχιστον ώρες ...".
Πότε γράφηκαν τα παραπάνω;
Ποιοι τα έγραψαν;
Υπάρχει πιθανότητα να είναι άσχετα με τα φερόμενα ως τελεσθέντα και άρα υπό κρίσιν ζητήματα;
Τα ανωτέρω μπορεί κανείς να βρει σε όλως πρόσφατη δικαστική Απόφαση υπό τον αριθμό 406 της 15-02-2012 του Z` ΠΟΙΝΙΚΟΥ τμήματος του Αρείου Πάγου σε Συμβούλιο, ενώ η Εισαγγελική πρόταση στις 29/11/2011. Το εν λόγω Συμβούλιο συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεωργία Λαλούση, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη, (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, κωλυομένου του Αντιπροέδρου Νικολάου Ζαΐρη) - Εισηγήτρια, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες, με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Τσάγγα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα …».
Υπάρχει περίπτωση να αγνοούν οι Ανώτατοι Δικαστές της Χώρας μας το Νόμο;
Υπάρχει περίπτωση κάποιοι, πλην ίσως και των συνηγόρων υπεράσπισης, να ασχολήθηκαν με μεγαλύτερη εμβρίθεια με το εν λόγω ζήτημα;
Δεν υπάρχει ειδικός;
Όμως επί του παρόντος δεν θα ήταν λογικό ούτε σκόπιμο να κριθεί η Εισαγγελική Κρίση. Αυτό είναι δουλειά των Δικαστών. Οι υπόλοιποι ας έχουμε εμπιστοσύνη στη Δημοκρατία μας, τους Νόμους και τους Θεσμούς μας.
Υφίσταται μετέωρο, παρ’ όλα ταύτα, ένα ερώτημα:
Γιατί τώρα;
«Επειδή υπήρξε νεκρός», θα πει κάποιος.
«Επειδή θα οδηγείτο η Χώρα σε πρόωρες εκλογές και τούτο δεν το επιθυμεί ο Πρωθυπουργός», θα πει άλλος (πράγματι, εδώ η δήλωση όντως έγινε από τον κο Πρωθυπουργό, «δε χρειαζόμαστε εκλογές, χρειαζόμαστε …».
Τουλάχιστον δύο ερμηνείες είναι πολλές, εν προκειμένω. Και όλα τούτα, ενώ ο υπεύθυνος Υπουργός δεν έχει ακόμη υποβάλει την παραίτησή του, παρά διευθύνει τη διαδικασία ελέγχου των υφισταμένων του οργάνων.
Παραδοξότητα: όσον καιρό ο συγκεκριμένος Υπουργός βρίσκεται στο θώκο του, τόσον καιρό φέρονται να δρουν οι σημερινοί υπόλογοι.
Παραδοξότητα: όσον καιρό κυβερνά το τελευταίο σχήμα (με γνωστούς υποστηρικτές και εν δυνάμει θιασώτες, συμβούλους του κου Πρωθυπουργού), τόσον καιρό έχουν γεμίσει τα συρτάρια φακέλλους).
Παραδοξότητα: όσον καιρό συζητά η ελληνική Κοινή Γνώμη τις πράξεις και ενέργειες δυο - τριών ανθρώπων της δημοσιότητας, όσον καιρό τα τεκταινόμενα σε διάφορα σημεία της χώρας διασπείρουν την περί «σκληρού υπουργού» φημολογία, τόσο τελικά αποδεικνύεται ότι κάπου ο εν λόγω υπήρξε «μαλακός».
Από τα παραπάνω φαίνεται όμως και ότι αποτελούν διαφορετικό θέμα οι ενδεχόμενες αξιόποινες πράξεις που φέρεται να έχουν διαπράξει βουλευτές κόμματος και διαφορετικό η διαδικασία που ακολουθείται από τις δικαστικές αρχές παρακάμπτοντας το εθνικό κοινοβούλιο το οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι το μόνο αρμόδιο για την άρση της ασυλίας ενός βουλευτή.
Το άρθρο 62 αναφέρει συγκεκριμένα:
«1.Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής.
H άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Bουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Bουλής.
H τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των διακοπών της Bουλής.
Δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα.»
Η κυβέρνηση, σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την εξέλιξη του success story της μνημονιακής πολιτικής της, φαίνεται να αξιοποιεί τρόπον τινά το υπόλογο κόμμα, ώστε από τη μία να ενισχυθεί δημοκοπικά - και γιατί όχι και εκλογικά, αφού προσδοκά να απορροφήσει τους ψηφοφόρους της - και από την άλλη να στρέψει τα όμματα της κοινής γνώμης από τα μεγάλα προβλήματα της Χώρας και τα νέα μέτρα που βρίσκονται προ των πυλών.
Στο πλαίσιο αυτό άξιο λόγου είναι, τόσο ο χρόνος, όσο και η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε η κυβέρνηση, δια του αρμόδιου υπουργού Δημοσίας Τάξεως.
Να θυμίσουμε ότι όλα ξεκίνησαν όταν ο κος Υπουργός μεταβίβασε στην εισαγγελία φάκελο με 32 υποθέσεις που αφορούσαν σε στελέχη της ΧΑ μόλις λίγες μέρες πριν τις ραγδαίες εξελίξεις. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν εκφράσει δημόσια την απορία τους για τους λόγους για τους οποίους ο κος Δένδιας ενώ ήταν γνώστης των εν λόγω υποθέσεων, αντί να τις αποστέλλει, με το που περιέρχονταν εις γνώση του στις αρμόδιες δικαστικές αρχές, είχε επιλέξει να τις κρατά κλειδωμένες στο συρτάρι του γραφείο του.
Σύμφωνα με την ΠΚ259, Υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλο τιμωρείται με Φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη.»
Η κυβερνητική αυτή τακτική σε τι πραγματικά αποσκοπούσε; Και μιλάμε για κυβερνητική τακτική αφού ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κος Υπουργός παραμένει στη θέση του, δεν έχει παραιτηθεί, δεν έχει αποπεμφθεί αλλά ούτε έχει ζητηθεί η παραίτηση του.
Αλήθεια, αν ο κος Υπουργός είχε αποστείλει πριν τον θάνατο του άτυχου Φύσα τις μισές υποθέσεις στην Εισαγγελία, δεν θα στοιχειοθετείτο - κατά το σκεπτικό του - και τότε η κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης για την Χρυσή Αυγή;
Οι κυβερνητικοί χειρισμοί, καθώς και η «μουδιασμένη» αντίδραση της αντιπολίτευσης σε σχέση με την διαδικασία που ακολουθείται στην σύλληψη βουλευτών του Κοινοβουλίου ξαναφέρνει στο προσκήνιο το μακραίωνο φιλοσοφικό ερώτημα: αγιάζει ο σκοπός τα μέσα;
Υφίσταται ένα ακόμη σενάριο παραδοξότητας:
Σύμφωνα με αυτό, είναι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, τις έδρες των οποίων θα υφαρπάξει η Κυβέρνηση χωρίς επαναληπτικές εκλογές, αφού με τροπολογία που θα ψηφίσει, θα τροποποιήσει τις προϋποθέσεις διενέργειάς τους, στερώντας από κάθε βουλευτή τη δυνατότητα μελλοντικής χρήσης του άρθρου 60 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο
«2. H παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Βουλής και δεν ανακαλείται.
1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.»
Αύριο ποιοι βουλευτές και ποιου κόμματος θα είναι που θα κατηγορηθούν ότι ήταν συνυπεύθυνοι ή ηθικοί αυτουργοί πράξεων και αντιδράσεων συμπολιτών μας είτε γιατί γνώριζαν και δεν έπραξαν τα «νόμιμα» είτε διότι εξέφρασαν δημόσια την στήριξή τους στον αγώνα του ελληνικού λαού για ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής της συγκυβέρνησης;
Αύριο ποιοι βουλευτές και ποιου κόμματος, στα πλαίσια της θεωρίας των άκρων του κου Λαζαρίδη, θα είναι που θα κατηγορηθούν ότι είναι φασίστες, διαφορετικού του χρυσού χρώματος; Η πρόσφατη δήλωση στο twitter του συμβούλου του πρωθυπουργού κου Φαήλου Κρανιδιώτη είναι χαρακτηριστική: «Πήγαινε να καπνίσεις κανά μπάφο με τους συντρόφους σου, μέχρι να ’ρθουν και τα δικά σας ‘βραχιολάκια’.»
Το θέμα που ανακύπτει είναι για μια ακόμη φορά θέμα Δημοκρατίας και Συνταγματική νομιμότητας.
Η συγκυβέρνηση, τον τελευταίο χρόνο, με μια σειρά νομικών πράξεων επιβολής εξουσίας, - πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων - κατ’ εντολή και καθ’ υπόδειξιν των εξωχώριων εταίρων μας, παραβιάζει το Σύνταγμα και τους υφιστάμενους Νομούς, παρακάμπτει την κοινοβουλευτική διαδικασία απαξιώνει τη λειτουργία της Βουλής, παράγει στην πράξη νέο Σύνταγμα, ακυρώνει εν τοις πράγμασι την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Ισότητα.
Τα κόμματα του Εθνικού Κοινοβουλίου πρέπει άμεσα να σταματήσουν να νομιμοποιούν με την σιωπή τους ή την «νομιμόφρονα» αντίδρασή τους την παραβίαση αυτή του Συντάγματος από την Κυβέρνηση των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου.
Τα κόμματα του Εθνικού Κοινοβουλίου δεν πρέπει να επιτρέψουν να λειτουργήσει η πολιτική αντίθεσή τους στον φασισμό και το κόμματα της Χρυσής Αυγής ως άλλοθι νομιμοποίησης της καταστρατήγησης από την Κυβέρνηση του άρθρου 60 του Συντάγματος περί άρσης της βουλευτικής ασυλίας και της συνταγματικής προστασίας των βουλευτών και των πολιτικών κομμάτων.
Και κάτι τελευταίο. Σύμφωνα με το άρθρο 1 το Συντάγματος:
«1. Το πολίτευμα της Ελλάδας, είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.»
Τα κόμματα του Εθνικού Κοινοβουλίου, δια των βουλευτών τους - που είναι οι εκπρόσωποι του Λαού, στα χέρια των οποίων έχει εναποθέσει τις τύχες του - οφείλουν και υποχρεούνται όταν θεωρούν ότι το εν λόγω άρθρο παραβιάζεται να προβούν σε όλες τις συνταγματικά προσδιορισμένες ενέργειες προκειμένου να προστατεύσουν το πολίτευμα, να προστατεύσουν το Σύνταγμα.
Τα κόμματα του Εθνικού Κοινοβουλίου, μια γροθιά, πρέπει να περιφρουρήσουν το Σύνταγμα και την λειτουργία της Δημοκρατίας.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι υπεράνω όλων και υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό, όχι τις πρόσκαιρες επιδιώξεις και συμφέροντα των κυβερνόντων και των πολιτικών κομμάτων.
Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Στη Δημοκρατία υπάρχουν εκλογές.
