Ο Νίκος, ετών 37, περπατούσε στο δρόμο. Μαχαιρώθηκε στο νεφρό για 100€. Ληστεία μετά φόνου. Υπέκυψε 8 ώρες αργότερα στο Σισμανόγλειο. Ορφανά δύο. Κι η χήρα.
Ο Τάσος, ετών 46, πέρασε μπροστά από το 419, ακριβώς τη στιγμή που ο οδηγός έβαζε τρίτη, για να βγει στην ανηφορική ευθεία. Σκοτώθηκε σχεδόν ακαριαία, μισή ώρα μετά είχε υποκύψει. Πήγαινε για δεύτερο χρόνο στο σπίτι άνεργος, χωρίς να έχει βρει δουλειά. Κανείς δεν έμαθε αν το επεδίωξε ή αν είχε αφαιρεθεί τόσο πολύ, χαμένος στην απόγνωση. Ορφανά δυο. Κι η χήρα.
Η Γεωργία, ετών 30, μπήκε στο ασανσέρ του Πύργου, πάτησε το κουμπί για το 16ο και περίμενε. Χτύπησε μια τυχαία...
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012
Ενοχλούμαι.
Ενοχλούμαι.
Από τα παρατράγουδα, από τα εξυφαινόμενα, από τα διαπλεκόμενα. Από το στημένο
της κατάστασης. Από την ηλιθιότητα των «απλών ανθρώπων και συμπολιτών μας». Από
την αδιαφορία τους για το συνομήλικό μου που αυτοκτόνησε χθες. Από το γεγονός
ότι θα επιτρέψουν με την απάθειά τους να αυτοκτονήσουν κι άλλοι. Και δε θα
είναι από αθεΐα ή δειλία. Από κατάθλιψη θα είναι. Κατάθλιψη που μπορεί να
πάθουμε όλοι μας από το γεγονός ότι
υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα του ’12 που πηγαίνουν στα κοινωνικά ιατρεία. Από
το γεγονός ότι στην Ελλάδα του ’12 χρειάζεται να υπάρχουν κοινωνικά ιατρεία.
Από το γεγονός ότι, όπως είπε και η φίλη μου,...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)