Είχα καιρό να κουβεντιάσω με το φίλο μου το Simon. Είναι πολύ απασχολημένος τελευταία, ειδικά αφού έχει μπει σε μια προσπάθεια να τελειώσει και να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Αλλά βρήκε λίγο χρόνο για μένα – και πιο πολύ επειδή του είπα ότι ήθελα να συζητήσουμε για τα παιδιά μου. «Τα παιδιά έχουν προτεραιότητα», είπε με έναν τόνο πιο έντονο στη φωνή από το συνήθη ουδέτερο που τον χαρακτηρίζει. «Λέγε». Ο Simon, κατά πώς σας έχω αναφέρει παλιότερα, δεν είναι του κόσμου τούτου. Συμμετέχει μόνο με τη φυσική του παρουσία στα διάφορα κοινωνικά, κηδείες, γάμους, βαφτίσεις, κ.λπ., δεν έχει παρά έναν δυο φίλους. Κατά τα λοιπά, το μυαλό...
