Αγαπητό ημερολόγιο *

Ο φίλος μου ο Γιάννης έχει γενέθλια, θα πάω στο πάρτυ του απόψε στις 9 και θα αργήσω όσο θέλω, μόνος είμαι στο σπίτι, άδειο θα είναι κι όταν επιστρέψω. Έχει αγοράσει το δίσκο των Pink Floyd, το The Wall, επιτέλους θα διαβάσω τους στίχους και θα καταλάβω και τι εννοεί στο Young Lust.

Θα είναι η Μαρία και η Δήμητρα εκεί, ο Θοδωρής και ίσως ο Πέτρος, δεν ξέρω. Θα πιούμε βερμούτ και θα χορέψουμε μπλουζ, θα έχω μαζί μου τέσσερις κασέττες που έχω γράψει και μετά θα τις χάσω, επειδή θα τις ξεχάσω αυτό το βράδυ.

Ο Θοδωρής θα τα φτιάξει με τη Μαρία, η Δήμητρα θα κάνει τα δικά της κι ο Γιάννης θα είναι άνετος, όπως πάντα.

Θα τους χαιρετήσω όλους, καθώς θα φεύγω, δε θα τους ξαναδώ για πολύν καιρό, μερικούς ποτέ ξανά, αλλά δε θα τους πω τίποτε γιαυτό.

Μετακομίζω. Αύριο.

Μετά το πάρτυ θα γυρίσω σπίτι με το ποδήλατο και θα νιώσω ελάχιστα το κρύο, ας έχει 6 βαθμούς.

Θα μαζεψω τα τελευταία "μου" πράγματα, κασέττες, το βιβλίο μου, τα νουνσάκας μου, για την ακρίβεια θα κοιμηθώ μαζί τους, έτσι κάνω αφ' ότου ο επίδοξος κλέφτης τράπηκε σε φυγή εξ αιτίας τους τον Οκτώβρη.

Θα ξημερώσει η δωδεκάτη.

Θα μαζέψω το κρεββάτι, θα το λύσω και θα βάλω στην τελευταία σακκούλα όλα τα απομεινάρια της ζωής μου εδώ. Θα περιμένω να έρθουν.

Θα κατεβάσω όλα τα πράγματα της λειψής οικοσκευής στην πλάτη από το δεύτερο, από τις σκάλες. Είναι ελαφρά ψηλότερα τα σκαλοπάτια, το ξέρω.

Θα με δυσκολέψει το ψυγείο.

Ο Νίκος θα γελάσει, θα χλευάσει "καλός χαμάλης θα γίνεις", "σωστός Μανιάτης", θα πει. 

Οι άλλοι δυο δε θα θέλουν να γελάσουν, ξέρω ότι με αγαπούν, αλλά δε θα θέλουν να δείξουν λιγότερο άντρες, λιγότερο θείοι μπροστά του. Ο Ηλίας θα προσπαθήσει να με βοηθήσει. Πώς να βοηθήσεις αυτόν που έχει ζεφτεί πράγμα πιο ψηλό απ' το μπόι του, όταν βρίσκεσαι πιο πάνω και πιο πίσω κατά δύο  - ελαφρά ψηλότερα - σκαλιά; Ο Θωμάς δε θα μπορεί, ούτως ή άλλως, θα βήχει και στο ανέβα και στο κατέβα.

Ο μπαμπάς θα υποβαστάζεται, ή νομίζω; 

Δε νομίζω ότι θα είναι και πολύ καλά αυτή τη μέρα, τη δωδεκάτη.

Δεν θα το στενοχωρήσω παραπονούμενος για τον αλήτη που έχει για δεύτερο αδερφό, αλλά θα ξέρω ότι θα έχει στενοχωρηθεί ήδη, όταν θα ακούσει να με αποκαλεί φέρελπι χαμάλη ο μικρόψυχος.

θα τα κατεβάσω όλα μόνος. Θα με κοιτάνε και οι τρεις, όχι ο μπαμπάς. Το αγροτικό θα είναι πια γεμάτο. Θα φύγουν οι δυο τους, θα μείνει ο Νίκος πίσω, κάτι θα του λέει, κάτι θα του αντιγυρίζει ο δικός μου, θα φύγει και αυτός.

Θα σταθούμε για λίγο σιωπηλοί εκεί, έξω από τα ελαφρώς ψηλά σκαλοπάτια, κάτω από εκείνο το σπίτι που άκουσα πρώτη φορά τους Beatles στο Sanyo, τους Floyd, τον Clapton, το Jeff Beck, το Mike Oldfield, κάτω από την καταστροφή μας, μετά τη μέση του βέβαιου τέλους.

Η παιδική μου ηλικία θα παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Ο μπαμπάς θα μου πει να μη με νοιάξουν ποτέ οι κουβέντες των άλλων. 

Θα με φιλήσει και θα μου ευχηθεί χρόνια πολλά.

Κι εγώ θα τον ακούσω.

Αλλά δε θα συγχωρήσω ποτέ το μικρόψυχο Νικολάκη για την κουβέντα εκείνη.

Και θα φύγουμε, ο μπαμπάς κι εγώ, για την Αθήνα.

Κάτι μου λέει ότι θα μεταλλαχθώ σε ένα βαθύτατα κομπλεξικό άτομο.

Αύριο θα πατήσω τα 14.

* του Θάνου Αθανασιάδη 

 

Διαβάστε Περισσότερα »

του μονάκριβου *

Θυμάμαι τη σκηνή πριν. Οι κοντινοί έχουν φύγει για τα σπίτια τους, οι σκατόψυχοι έχουν χαρεί - και με το δίκιο τους - πάνε να πουν "Θεός σχωρέσ' το μακαρίτη, νέος πήγε", οι πολύ κοντινοί της εποχής έχουμε μαζευτεί και κοιταζόμαστε. Έχω ξαπλώσει στο πάτωμα, πάνω σε μια σκληρή άσπρη φλοκάτη, είμαι εξαντλημένος και δεν έχω κουράγιο ούτε να μετακινηθώ. Νυστάζω πολύ και θέλω να ξαπλώσω, όλοι το ίδιο θέλουν, αλλά κανείς δεν το λέει. Κι έχω ξεμείνει από τσιγάρα. Και όλοι λένε "άστο τώρα, που να φτάνεις στην Πλατεία Δούρου, κάτσε και κοιμήσου, αλλά εγώ πρέπει να πάρω τσιγάρα. Ούτε μου λένε να πάμε μαζί, η μέρα ήταν τρομερή. Και με αφήνουν, εν τέλει, να πεταχτώ ως το περίπτερο. 

Και φεύγω. 

Και βγάζω ένα τσιγάρο από το κρυμμένο πακέτο που είχα στ' αμάξι. Και τραβάω το γνώριμο δρόμο για το Σισμανόγλειο. Το ξέρω το παιδί της βραδυνής βάρδιας, ξέρω τα παιδιά από κάθε βάρδια. Αυτός ο έρμος δεν ξέρει και με αφήνει να επισκεφθώ "τον ασθενή", όπως κάθε βράδυ, 46 μέρες ως τα τότε. 

Και δεν τραβάω κατά το ασανσέρ, παρά παίρνω τα σκαλιά για το υπόγειο. Κι εκεί είναι μόνον ένας φύλακας, ένα παραδόπιστο ανθρωπάκι, να 'ναι καλά, όπου είναι. Και με τα λεφτά αγοράζω μια ακόμη στιγμή, "Πέντε λεπτά, όχι παραπάνω, δεν κάνει", έτσι λέει το ανθρωπάκι. Κι ανοίγει το ψυγείο. Και κάνει κρύο, κι ας είναι Μάης. 

Και δεν ξέρω αν ποτέ κανείς σας, καλοί μου άνθρωποι έχει δει ψυχή χαρούμενη να κόβει βόλτες, αλλά εγώ έχω. Και μιλάμε για εκείνα τα πέντε λεπτά, και περνάει η ώρα και το ανθρωπάκι - φύλακας άψυχων σωμάτων μου κάνει τη χάρη και δε διακινδυνεύει να έρθει αντιμέτωπος με το Δημιουργό του και με αφήνει λίγο ακόμη, λίγο ακόμη, κι άλλο λίγο. Και ξημερώνει. Και τίποτε έκτοτε δεν είναι πια το ίδιο.

Με ψάξανε, νομίζω. Πρέπει να ανησύχησαν. Πήραν και τη γιαγιά. Κι κείνη τους είπε ότι "το παιδί θα είναι στον πατέρα του". Κι η μάνα τρόμαξε κι έκλαψε. Και η γιαγιά της είπε ότι είναι κουτή. Δεν είπε "με τον πατέρα του", είπε "στον πατέρα του". Και να μην ανησυχεί, οι άντρες θέλουν να τα λένε μεταξύ τους. 

Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια κι οι καιροί και τίποτε ξανά δεν έγινε ίδιο.

* του Θάνου Αθανασιάδη

Διαβάστε Περισσότερα »

Για την Πατρίδα *

Των Θάνου Αθανασιάδη & Κωνσταντίνου Νάκκα*

Αθήνα – Πρέβεζα, 08/01/2015

Οι πραγματικοί προβληματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ 

για την επόμενη μέρα.

Όσο κι αν στα μάτια του απλού παρατηρητή - μέσα στον κονιορτό της εκλογικής μάχης - φαντάζει δυσδιάκριτη η κατάληξη της λαϊκής ετυμηγορίας, για το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακριβώς έτσι.

Όσο κι αν κατηγορείται το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, από δύστροπους συνοδοιπόρους και μανιασμένους αντιπάλους για επικινδυνότητα, για άγνοια της Τέχνης του διοικείν, για ασάφεια θέσεων και αντικρουόμενες εκφάνσεις πολιτικού λόγου, για το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακριβώς έτσι.

Όσο κι αν την τελευταία διετία ο κύριος Πρωθυπουργός, δια αρωγών στομάτων, λαλιστάτων κι επικριτικοτάτων, στομαχιών των εκφορέων γεμάτων όντων, εξαπέλυε μύδρους κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να περνάει στη ζούλα τα νομοθετήματα εκείνα, τα οποία θα του επέτρεπαν να κάνει τις δουλίτσες του με τους φίλους του (λίγους, είναι αλήθεια, αλλά πλούσιους κι ισχυρούς), για το ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Το πρόβλημα είχε - και έχει – ως εξής:

Ο ΣΎΡΙΖΑ αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Χώρας στις 26 Ιανουαρίου 2015.

Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί και το 2014, το 2013, ή το 2012.

Η πλειονότητα του Ελληνικού Λαού, στα καφενεία και τα πηγαδάκια, έλεγε τότε: «Δε θέλουν να κυβερνήσουν».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε την παθητική αντίδραση του λαού καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Έβλεπε την κατάληξη των κινημάτων των πλατειών, την ελλιπή παρουσία των συνθλιβομένων στα σημεία αντίδρασης και αντίστασης.

Δε μπορείς να σώσεις αυτόν που δε θέλει να σωθεί, για όποιον - σεβαστό – λόγο κι αν έχει αυτός.

Δεν ήθελε ή δε μπορούσε να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θα δεχόταν ο Ελληνικός λαός τη λύση ΣΥΡΙΖΑ;

Η απάντηση δόθηκε στις κάλπες δυο φορές το 2012.

Το 73% του Ελληνικού Λαού δεν ήθελε τη λύση της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ.

Για το ΣΥΡΙΖΑ είχε μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ο Ελληνικός Λαός είχε κατά νου το «ο σώζων  ε α υ τ ό ν  σωθήτω».

Δεν πρότεινε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ την ατομικιστική λύση.

Αυτοαποκλήθηκε «ο ΣΥΡΙΖΑ των Μελών», για να σταθεί ευθεία απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και τη λογική της ζούγκλας.

Είτε όλοι μαζί θα σωθούμε, είτε όλοι μαζί θα χαθούμε, αυτό ήταν το πρόταγμα και το στοίχημα.

Οι πολιτικές σκέψεις πρέπει να περνάνε μέσα από το λαό, για να διυλιστούν και να αφομοιωθούν.

Σήμερα παλαιοί «δεξιοί» καταφέρονται ευθέως κατά του δυνάστη και αρχηγού του πρώην κόμματός τους.

Σήμερα αρριβίστες πολιτικάντηδες ξεγυμνώνονται δημόσια, αναζητώντας στέγη και τροφή κοντά στα πλούσια αφεντικά τους, αδιάφοροι για την κοινωνική κατακραυγή, όσο ακόμη τους παρέχονται δήθεν εχέγγυα για την ατομική τους σωτηρία.

Ατομική σωτηρία έναντι της συνολικής ανόρθωσης.

Αυτό αναζητούν τα πολιτικά ανδρείκελα σήμερα, σήμερα που όλος ο κόσμος έχει καταλάβει, χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ, τι ακριβώς συνέβη σε αυτά τα χρόνια της Κρίσης.

Αυτό είναι το ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Γνωρίζοντας ότι πλέον έχει κερδίσει τη μάχη, προσπαθεί να αποτρέψει το πλιάτσικο των ατάκτως υποχωρούντων.

Είναι μεγάλο το μίσος και η φτήνια αυτών των δειλών.

Πράττουν όπως οι διδάξαντές τους, οι Γότθοι στρατηλάτες.

Καίνε πίσω τους τα ίχνη της δράσης τους.

Ενδεικτικό είναι το ότι στον Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ πέρασε η αρμοδιότητα καταστροφής εγγράφων. Δηλαδή ο έμπιστος του απερχομένου πρωθυπουργού, πρώην έφορος Μεσσήνης, θα μπορεί να καταστρέφει όσα έγγραφα δεν του αρέσουν, όποιες εντολές θεωρεί ότι μπορεί να τον εμπλέξουν, όποιες αποφάσεις θέλει!!!

Με υπουργική απόφαση που υπογράφει ο υφυπουργός Οικονομικών ο διοικητής του ΣΔΟΕ αποκτά την δυνατότητα καταστροφής εγγράφων και στοιχείων του ΣΔΟΕ. Συγκεκριμένα στο ΦΕΚ 3498/29-12-14 (τεύχος Β’) δημοσιεύθηκε η υπουργική άποφαση όπου στο άρθρο 1 παρ. ιδ μεταβιβάζεται η αρμοδιότητα για «έκδοση απόφασης διατήρησης ή καταστροφής εγγράφων και λοιπών στοιχείων των συγκεντρωτικών αρχείων της Κεντρικής Υπηρεσίας του Σ.Δ.Ο.Ε., κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας Διεύθυνσης».

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τελούμε σε προεκλογική περίοδο εννέα ήδη ημερών, χωρίς να έχει διοριστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Όμως αυτό το κείμενο έχει λόγο ειδικό:

Απευθύνεται στα θύματα μιας από τις τελευταίες θηριωδίες, τους εργαζομένους στα διόδια του Ακτίου, τους απολυμένους, τους επί οκτώ ημέρες ανέργους, όσες μέρες δηλαδή διαρκεί η προεκλογική αυτή περίοδος.

Δήθεν λόγω της βούλησης για μεγιστοποίηση του κέρδους του νέου αφεντικού.

Από τις αρχές του νέου έτους οι εργαζόμενοι στα διόδια Ακτίου, στην Πρέβεζα διεκδικούν δυναμικά το δικαίωμά τους στην εργασία καθώς μετά από 13 χρόνια εργασίας η εταιρεία «ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΑΕ», συμφερόντων Μπόμπολα, προχώρησε στην απόλυσή τους καθώς το κόστος εργασίας θεωρήθηκε υψηλό και στη θέση τους προσέλαβε μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ νέους υπαλλήλους κάτω των 25 ετών που λόγω της μνημονιακής νομοθεσίας θα κοστίζουν λιγότερο.

Είναι όμως αυτός ο πραγματικός λόγος για την απόλυσή τους, είναι αυτός ο πραγματικός λόγος για τον οποίο 23 οικογένειες καταδικάζονται στην ανεργία;

Λίγους μήνες πριν, σε διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η «Εγνατία Οδός ΑΕ», η εταιρεία των συμφερόντων Μπόμπολα είχε αναλάβει την λειτουργία των επτά σταθμών διοδίων του αυτοκινητόδρομου της Εγνατίας καθώς και του Άκτιου (πρώην ΤΕΟ), τη συντήρησή τους, την τεχνική υποστήριξή τους, καθώς και την καταμέτρηση και τη μεταφορά των εισπράξεων.

Για το θέμα του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας και της κατάργηση του από την Κυβέρνηση είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή η κα Τζένη Βαμβακά, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Β΄ Πειραιά, σε συνεργασία με τον βουλευτή του νομού Πρέβεζας, Κώστα Μπάρκα, και άλλους 26 βουλευτές.

Με την ερώτησή τους και αφού επισήμαναν ότι δεν υπάρχει μελέτη τεκμηρίωσης με οικονομοτεχνικούς όρους της προάσπισης του δημόσιου συμφέροντος από το κλείσιμο του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας τόνισαν την πολύτιμη αξία του αρχειακού υλικού του ΤΕΟ.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην ερώτηση «Περαιτέρω, και με δεδομένη τη γνωστή τύχη του πολυτιμότερου ίσως αρχειακού υλικού της νεωτέρας Ιστορίας μας, μεγάλης οικονομικής αξίας, και δη, μεταξύ άλλων, του εισέτι αναζητούμενου συνόλου των εγγράφων σχετικά με το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων του Β΄ΠΠ, θεωρούμε κρίσιμης σημασίας τη συμβολή του ΤΕΟ. Θεωρούμε ότι το στατιστικό δείγμα που παράγει και προέρχεται από την τροχαία κυκλοφορία επί του άξονα βορρά – νότου (Μάλγαρα) και ανατολής - δύσης (Άκτιο), καθώς και η ενδεχόμενη παράδοση αυτού σε ιδιωτικές εταιρείες, μόνο σύγχυση θα επιφέρει στην εξαγωγή βεβαίων κι ασφαλών συμπερασμάτων, τα οποία θα πρέπει να βρίσκονται στη διάθεση της ΕΛΛΣΤΑΤ και των ελεγκτικών Αρχών. Για το λόγο αυτό ζητούμε να μας χορηγηθεί πλήρες αντίγραφο των στατιστικών και αρχειακών επεξεργάσιμων δεδομένων» από το 1927 έως σήμερα.

Ρωτούσαν επίσης τους αρμόδιους υπουργούς κατά πόσο «Είναι σύμφωνοι να συσταθεί διακομματική επιτροπή της Βουλής με τη συμμετοχή δικαστικών λειτουργών που θα αναλάβει τον έλεγχο, καταγραφή, παραλαβή και προστασία του πολύτιμου αρχειακού υλικού του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας».

Μέχρι σήμερα κανένας έλεγχος, καταγραφή, παραλαβή και προστασία του πολύτιμου αρχειακού υλικού του Ταμείου Εθνικής Οδοποιία δεν έχει γίνει. Το πολύτιμο αρχειακό υλικό του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων, βρίσκεται στα χέρια του ιδιώτη αναδόχου των διοδίων.

Τι εξυπηρετεί εν τέλει η απόλυση όλων, τονίζουμε όλων, των παλαιών εργαζομένων λίγες μέρες μετά την προκήρυξη των εθνικών εκλογών και πριν τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης Τσίπρα που ένα από τα πρώτα δηλωμένα μελήματά της είναι η εγγραφή των γερμανικών αποζημιώσεων στον κρατικό προϋπολογισμό;

Η εταιρεία διατείνεται ότι προχωρά στις απολύσεις, σεβόμενη τους νόμους που της επιτρέπουν να απολύει και προσλαμβάνει κατά το δοκούν, αξιοποιώντας και προγράμματα ΕΣΠΑ, προκειμένου να μειώσει το εργατικό της κόστος.

Ποια όμως θα είναι η συνολική μείωση του εργατικού της κόστους από την αντικατάσταση εργαζομένων των 500 ευρώ με εργαζόμενους των 250 ευρώ;

Είναι το μέγεθος αυτό ικανό, ακόμη και για μια εταιρεία συμφερόντων Μπόμπολα, για να πετάξει 23 οικογένειες στο δρόμο Πρωτοχρονιάτικα;

Μήπως μέσω της πλήρους αντικατάστασης όλων των έμπειρων υπαλλήλων που προέρχονταν από το δημόσιο ΤΕΟ και γνωρίζουν τα «τι», τα «πώς» και τα «γιατί» του συστήματος με νέους υπαλλήλους που θα είναι μη γνώστες των διαδικασιών και θα οφείλουν την επιβίωσή τους στην ιδιωτική εταιρεία ανάδοχο εξαφανιστούν τα ίχνη του πολύτιμου αρχειακού υλικού του ΤΕΟ, στερώντας από την επόμενη κυβέρνηση ένα πολύτιμο εργαλείο για τον προσδιορισμό του ύψους των γερμανικών επανορθώσεων;

Μήπως εν τέλει το αρχειακό υλικό του ΤΕΟ αποτελεί Εθνική υπόθεση για την προστασία του οποίου πρέπει να επιληφθεί άμεσα η δικαιοσύνη πριν να είναι πολύ αργά;

Συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα των απολυμένων για το δικαίωμά τους στην εργασία.

Συμπαραστεκόμαστε όμως στον αγώνα τους και για έναν ακόμη σημαντικό λόγο. Είναι οι άνθρωποι που, έχοντας ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Χώρας, επί 13 χρόνια προσέφεραν τις υπηρεσίες προστατεύοντας και διασώζοντας το πολύτιμο αρχειακό υλικό τού Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

*Ο Θάνος Αθανασιάδης είναι δικηγόρος και ο Κωνσταντίνος Νάκκας Κοινωνιολόγος, μέλη της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας και συνεργάτες της Τζένης Βαμβακά, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Β΄ Πειραιά.

Αρχική δημοσίευση: www.pamepreveza.gr

Διαβάστε Περισσότερα »