New Year’s Resolutions Reloaded (pt.II) Πού είχαμε μείνει; Α!, ναι, στο ότι αυτός ο τόπος δε σώζεται με τίποτε. Ωραία ιδέα και άποψη, αισιόδοξη, εύχαρις και με προοπτικές, ένα πράμα. Το μόνο της μειονέκτημα ήταν – και παραμένει – το άτοπό της: Δεν ωφελεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι τίποτε δε διορθώνεται και ταυτόχρονα να προσπαθεί μέσα από την άρθρωση νέου πολιτικού λόγου να διορθώσει τα κακώς κείμενα: καταντάει σχιζοφρένεια! Στα πηγαδάκια των θαμώνων της Ομόνοιας της δεκαετίας του ’60 (το συλλογικό ασυνείδητο λέει ότι) ανδρώθηκαν οι σπουδαιότεροι Έλληνες πολιτικοί, ότι εκεί γεννήθηκαν ιδέες επιχειρηματικού δαιμονίου και ότι,...

Διαβάστε Περισσότερα »

New Year’s Resolutions Reloaded.             Πάει κοντά έτος, από τη στιγμή που αποφάσισα δημοκρατικά (με ψήφους δυο έναντι καμιάς στην κόντρα με τον εαυτό μου περί τη χάραξη νέας ατομικής πορείας) να ασχοληθώ ενεργά με τα πολιτικά πράγματα σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής. Όχι, δε μου έλειπε η άποψη, ούτε οι θεόσταλτες ιδέες σχετικά με το τι ή ποιος μπορεί να σώσει αυτόν τον τόπο. Για την ακρίβεια είχα ήδη προαποφασίσει ότι ο τόπος αυτός δε σώζεται με καμία δύναμη. Δεν ήταν και καμία σοφία αυτό: Ήδη από εικοσαετίας είχε καταρρεύσει το αντίπαλον δέος της κόκκινης αρκούδας....

Διαβάστε Περισσότερα »

Εντάξει, λοιπόν, με παραμύθι *

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φούρναρης που το ψωμί το άφηνε άψητο, για να είναι πιο βαρύ, γλύτωνε και τα κάρβουνα για το ψήσιμο.  Δεν άφηνε όλη την παραγωγή άψητη, ούτε ήταν άσχετος περί την τέχνη της αρτοποιίας. Ήταν όμως πονηρός, είχε σκοπό. Κανείς δεν ήξερε ότι έφτιαχνε και καλό ψωμί, εκτός από πολύ λίγους, δικούς του.  Το καλό το ψωμί ο φούρναρης το έδινε στην οικογένειά του, στους αφέντες του και στους φίλους του. Αυτοί δεν πλήρωναν δεκάρα για το ψωμί.  Για να βγάλει το κόστος της παραγωγής του καλού ψωμιού, ο φούρναρης πουλούσε το άψητο ψωμί πιο ακριβά. Αν κανείς γκρίνιαζε για την τιμή, ο φούρναρης...

Διαβάστε Περισσότερα »