19+29+31+30+31+30+31+31+13 = 245, σωστά;
Οι 19 του Γενάρη, οι 13 του Σεπτέμβρη και οι άλλοι ολόκληροι, σωστά πρέπει να 'ναι, ειδάλλως θα πρέπει να αλλάξω και τίτλο.
Αλλά δεν έγινα μαθηματικός και να 'ναι καλά και το κομπιουτεράκι δηλαδή.
Έγινα δικηγόρος.
Αρωγός της Δικαιοσύνης, άμισθος συλλειτουργός και όλα τα συμπαρομαρτούμενα, τέλος πάντων.
Και το 2016, στις 12 του Γενάρη συγ-ξεκίνησα (όπως το σύγκαμα, αλλά με ξι) αποχή διαρκείας, με θεσμικά και άλλα αιτήματα.
Ξεχάστηκα να σταματήσω, θα σκεφτείτε.
245 μέρες είναι πολλές, είτε είσαι ζευγάς, είτε είσαι βασιλιάς, είτε τσαγκάρης, είτε δημόσιος υπάλληλος, του στενού ή του φαρδουλού δημόσιου τομέα (για τις διατομές δεν έχω, ούτε εκφέρω άποψη.
Μπα, καθόλου δεν ξεχάστηκα.
Υπάκουσα.
Στις επιταγές του Σώματος, οσονούπω.
Στις νουθεσίες της Οργανωτικής Επιτροπής του Ανένδοτου (ή ανέκδοτου, θα σας γελάσω) Αγώνα.
Στις Αποφάσεις της Ολομελείας.
Σε όλα.
Και την πρώτη του Ιουλίου (ε, δε γράφω "Ιούλη" που να σκάσει κάθε δημοτικιστής, να σκάσει και να πλαντάξει) εξεδόθη η ΟλΣτΕ1466/2016.
Αυτό είναι απόφαση δικαστική από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το μεγαλύτερο Δικαστήριο που έχουμε στη Χώρα. Το λένε και Ακυρωτικό, το λένε και Συνταγματικό. Είναι αυτό που νομιμοποίησε το PSI, νομίζω, είναι αυτό που επέτρεψε και την Κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι αυτό που έχει κάνει πολλά πράγματα, τέλος πάντων. Το "Ολ" σημαίνει Ολομέλεια. Σαν να λέμε όλοι οι Δικαστές του Δικαστηρίου αυτού συνεδρίασαν, για να βγει αυτή η Απόφαση, η 1466.
Να κάτι που λέει αυτή η Απόφαση:
"Η απόφαση
δικηγορικού συλλόγου για την αποχή των μελών του από τα καθήκοντά τους είναι
πράξη νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Η απόφαση αυτή συνάπτεται προς την
άσκηση της δικαιοδοτικής λειτουργίας και το δικαίωμα δικαστικής προστασίας·
έχει δε υποχρεωτικό χαρακτήρα για τους δικηγόρους που αφορά, ενώ η μη τήρησή
της από αυτούς θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσει στην επιβολή κυρώσεων
σε βάρος τους. Συνεπώς, η ως άνω απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη και
παραδεκτώς προσβάλλεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η νομιμότητα
της απόφασης περί αποχής των δικηγόρων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τον χρόνο
διάρκειας της αποχής. Οι αποφάσεις των δικηγορικών συλλόγων που κηρύσσουν αποχή
των μελών τους από την άσκηση των καθηκόντων τους, ερειδόμενες κυρίως στις
διατάξεις των άρθρων 1, 2, 89 παρ. 1, 90 περ. γ΄ και δ΄ του Κώδικα Δικηγόρων,
συνιστούν νόμιμο μέσο δράσης των συλλόγων και δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα ή σε
άλλες υπερνομοθετικές διατάξεις. Υπόκεινται όμως σε περιορισμούς που
επιβάλλονται από τη φύση της δικαιοδοτικής λειτουργίας ως μιας από τις τρεις
κρατικές λειτουργίες (άρθρο 26 του Συντάγματος), η οποία δεν νοείται να
παραλύει σε ένα Κράτος Δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των δικηγόρων, οι
οποίοι συμβάλλουν στην απονομή της Δικαιοσύνης ως συλλειτουργοί της. Ο χρόνος
διάρκειας της αποχής ελέγχεται ακυρωτικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το
οποίο, ασκώντας έλεγχο ορίων, σταθμίζει αφενός τους λόγους που οδήγησαν στην
κήρυξη της αποχής, αφετέρου την έκταση (με κριτήριο το εύρος και τη σημασία των
κατηγοριών υποθέσεων τις οποίες αφορά η αποχή) και το είδος των πράξεων που
επιτρέπεται να διενεργούνται από τους δικηγόρους κατά τη διάρκεια της αποχής,
καθώς και τα δικαιώματα και συμφέροντα των θιγομένων (συμπεριλαμβανομένων του
Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου) από την απόφαση περί
αποχής".
Να το κάνω λιανά για σας που δεν πήγατε Νομική:
"Μην το τραβάς το σκοινί, παιδί μου"
"Άντε μου στο διάολο, παιδί μου"
"Μάζεψες το λεφτόδεντρο, παιδί μου;
Πώς ζεις, πώς επιβιώνεις;"
Διότι, θα σας φανεί ίσως ακόμη και παράξενο, δικηγόρος ήταν αυτός που αναζήτησε το δίκιο "του" ενώπιον της Ολομελείας των Ανωτάτων Διοικητικών Δικαστικών Λειτουργών της Χώρας.
Και δικηγόρος το βρήκε, όταν εγώ υπάκουα στις Αποφάσεις του Συλλόγου μου και της Ολομελείας των Συλλόγων και όποιου έβρισκα μπροστά μου, γενικώς.
Α! Πρωτίστως υπάκουος, έτσι πρέπει να είναι οι άμισθοι αρωγοί της Δικαιοσύνης ενώπιον των Οργάνων.
Κοίτα όμως που άλλα είπε το Συμβούλιο της Επικρατείας!
Τώρα, ποιος είχε δίκιο, θα σας γελάσω, κανά δικηγόρο να ρωτήσουμε.
Και νομίζω ότι θα πάρουμε δυο απαντήσεις, χοντρά μετρώντας το το πράμα, άσπρο - μαύρο, χωρίς ενδιάμεσους λεπτούς χρωματισμούς, ανταυγάσεις και σκιάσεις, φωτεινούς τόνους και μείξεις:
Αν ρωτήσεις παραλή (και δεξιούλη, ελαφρώς ονυχοπατώντα), του κλάδου θα σου πει ότι κακώς το ΣτΕ εξέδωσε την Απόφασή του αυτή, διότι έτσι θα την πατήσουν οι μικροί του κλάδου των δικηγόρων. Είναι οι ίδιοι που έχουν στο γραφείο τους δέκα στρατιές από δαύτους τους "μικρούς" και τους πληρώνουν 500 ευρώ το μήνα. Συνάμα, έτσι θα πουν και οι μικροί του πεντακοσάρικου, επειδή, αν κάνουν και κουνήσουν, τους έφαγε η μαρμάγκα. Μαύρο.
Αν ρωτήσεις μαχόμενο του κλάδου, ούτε φτωχό, ούτε πλούσιο, είτε φτωχό είτε πλούσιο, και φτωχό και πλούσιο, που ζει όμως από τη δουλειά του, θα σου πει ότι καλώς εξέδωσε το ΣτΕ την Απόφασή του αυτή, διότι το λεφτόδεντρο κάποιος ξέχασε να το ποτίσει και μαράθηκε και 245 μέρες είναι πολλές για τον τσαγκάρη, το ζευγά το βασιλιά, μην τα ξαναλέμε. Άσπρο.
Έτσι που λέτε..........
Α! Μην ξεχάσω και το άλλο:
Το 2011 ένας τύπος που (μάλλον καθόλου) τυχαία χαρακτηρίστηκε από τον Ιταλικό Τύπο "Συγγραφέας της Δεκαετίας", εξέδωσε το βιβλίο του: "I pesci non chiudono gli occhi".
Ο τύπος λέγεται Erri de Luca (καμία σχέση με τη φίλτατη κυρία Λουκά, τσεκαρισμένο) και το βιβλίο μεταφράστηκε φέτος και στα Ελληνικά. Ευτυχώς, διότι Ιταλικά δεν κατέχω.
Το βιβλίο να το διαβάσετε, είναι εξαιρετικό, το πάω σιγά σιγά, διότι, και χρόνο είχα μέχρι σήμερα, και είναι απολαυστικό, πραγματικά.
Αποτελείται από - μόλις - 170 σελίδες.
Άντε πάλι με τα μαθηματικά:
1η Ιουλιου - 31η Ιουλίου = 31 μέρες.
1η Αυγούστου - 31η Αυγούστου - 31 μέρες.
1η Σεπτεμβρίου - 13 Σεπτεμβρίου = 13 μέρες
31+31+13= 75 μέρες.
245 μέρες αποχής, μείον τις 75 ημέρες από τότε που εξεδόθη η ΟλΣτε1466/2016 μας κάνουν 170 ημέρες νόμιμης και υπάκουης αποχής, ταις βουλαίς και ταις νουθεσίαις των Οργάνων και του Συντονιστικού και της Επιτροπής Αγώνα και όποιου άλλου είναι να υπακούσουμε, παιδιά, μην κάνουμε τους μίζερους στην υπακοή.
Άμα σκύβεις, σκύψε καλά.
Αλλά αυτές τις τελευταίες 75 ημέρες αποχής, παρά τη Δικαστική Επιταγή, μολονότι υπάκουσα στα Όργανα και την Επιτροπή και την Ολομέλεια, νιώθω ότι, ή κάτι δεν έκανα καλά, ή κάποιος δεν μου το 'δωσε να το καταλάβω καλά.
Αχ! Ξέχασα να πω ότι εγώ ουδέποτε ψήφισα υπέρ της αποχής!
Μάλιστα, ούτε καν έκανα τον κόπο να ασκήσω το αναφαίρετο υπό του Συντάγματος θεμελιωμένο μου δικαίωμα να συν - απο - φ α σ ί σ ω μαζί με δεξιούληδες ακροπατητές και τα τσιράκια τους, τα υπό του πεντακοσάρικου ορμώμενα και συναγελάζοντα παρά τοις βοσκοίς και τοις κυσίν αυτών.
Παράλειψίς μου, σχωρνάτε με.
Και για να μην ξεχάσω τον τίτλο του βιβλίου του de Luca στα ελληνικά, λέγεται:
Τα ψάρια δεν κλεινουν τα μάτια.
Και προσπαθώ να καταλάβω, γιατί εγώ έκανα επί 170 ημέρες νόμιμη αποχή (όσες και οι σελίδες του βιβλίου που είναι μικρό και τελειώνει γρήγορα, εάν δεν το διαβάσετε κι εσείς αργά, όπως έκανα εγώ, επειδή είχα χρόνο ελεύθερο, ως απέχων εκ των καθηκόντων μου, και γιατί, όταν εγώ δεν έκανα νόμιμη αποχή, αφού έτσι αποφάσισε η ΟλΣτΕ, δε μου τράβηξαν το αυτάκι να μου πουν:
"Κατεργαράκο, μου διάβαζες βιβλιαράκια με το πάσο σου; Άμε τώρα να λειτουργέψεις!"
Ξέρετε, ε; Οι Δικαστές είναι σοβαροί.
Αμίλητοι.
Και τα βλέπουν όλα.
Σαν τα ψάρια, που δεν κλείνουν τα μάτια.
Αλλά, από τον Ιούλιο μέχρι και σήμερα, δεν καταλαβαίνω, ήταν κλειστά;
Γιατί δεν τράβηξαν το αυτάκι κανενός;
Δε θα το είδανε, λέω εγώ.
Άντε πάλι με τα μαθηματικά:
19+29+31+30+31+30+31+31+13...............
Αυτά τα τελευταία τρία κόλπα του ένα και του τρία, ίσα ή ανάποδα, 31 31 13, ούτε για το λότο δεν κάνουν.
Ίσως τα παίξω στο λαχείο. Κληρώνει σήμερα.
* του Θάνου Αθανασιάδη
